A súa rede era capaz de blanquear o diñeiro e pechar o círculo entre Colombia e Europa
16 feb 2018 . Actualizado ás 10:53 h.Que pode levar a alguén a xogarlla unha e outra vez, correndo o risco de encadear condena tras condena ata a derrota final? No caso de Sito Miñanco, de nome José Ramón Prado Bugallo, e da organización que comandaba, a resposta parece obvia: os descomunais beneficios económicos que lles reportaba a súa posición crave no armazón do tráfico internacional de cocaína. Segundo as forzas de seguridade que desenvolveron a operación Mito, a rede que encabezaba o capo arousán era capaz de multiplicar por dez cada euro que investía no negocio, e iso polo baixo.
Cando o Grupo de Resposta Especial ao Crime Organizado (Greco) da Policía Nacional sosteñen que o cambadés pilotaba un armazón único en España, probablemente o máis poderoso de toda Europa, saben perfectamente do que falan. «Este é un mundo que co tempo hase atomizado enormemente, a xente hase especializado, son grupos que traballan para grupos e xa non hai organizacións como a de Miñanco, cunha infraestrutura capaz de facelo todo, desde recoller a droga en orixe a alijarla, distribuíla e mesmo lavar o diñeiro», explica Alfredo Díaz, un dos responsables do Greco en Galicia. Entre as moitas posibilidades que se abrían ante Prado Bugallo e a súa xente atópase unha que é extremadamente rara xa entre os narcotraficantes galegos, especializados desde hai anos na última fase do transporte a cambio dunha porcentaxe da mercancía: financiar a compra da cocaína en Sudamérica, buscarlle comprador e colocala en Europa, pechando así o círculo.
De mans, diñeiro e pureza
Segundo os investigadores, o quilo de cocaína custa en orixe entre 2.000 e 3.000 dólares. Ao cambio, de 1.600 a 2.400 euros. Cruzar o Atlántico séntalle ben á súa cotización: en mans do transportista que a sitúa nas costas galegas, por exemplo, o material vale xa 24.000 euros. A cifra irase incrementando a medida que se transfira dun distribuidor a outro, a razón de mil euros por paso. No chanzo previo á súa difusión para o trapicheo, o quilo facilmente terá acadado os 34.000 euros. A partir de aí, os cortes e a diminución da súa calidade dispáranse. «O habitual é que a cocaína en orixe teña unha pureza do 80 %, mesmo do 90. Cando chega ao nivel do menudeo, do consumidor final, podemos falar dun 5 %». É un fenómeno exponencial inverso, no que a depreciación da pureza acompáñase dunha multiplicación desorbitada do seu prezo, xa que o gramo na rúa págase a uns 60 euros.
En resumidas contas, a rede de Miñanco adquiría o quilo de cocaína a uns 2.400 euros en Colombia e colocábao en Europa polo menos a 24.000. O alixo de 3,8 toneladas interceptado polos geos en outubro, a bordo do remolcador Thorna, non constituía unha operación completa ao uso, posto que, segundo o auto da xuíza Carmen Lamela, da Audiencia Nacional, a organización do cambadés habíase reservado 700 quilos a cambio de recoller o paquete en alto mar e depositalo en Galicia. En principio, polo tanto, non parece que a mercancía fose súa. Pero si serve para calibrar os beneficios que estaban en xogo. Quen comprou o po branco desembolsou orixinalmente uns 12 millóns de euros, que unha vez situados nas rías houbésense vendido por xunto a 98 millóns. No medio, unha ganancia de 86 millóns de euros.
Capacidade e infraestrutura
«En capacidade económica e infraestrutura, esta organización estaba no número uno. Sito Miñanco compraba a cocaína en orixe -algo moi raro e rechamante, porque a xente que ofrece o transporte non pode financiar a droga-, e normalmente xa a tiña vendida; o que facía esta xente era un labor comercial, se podemos chamalo así». Onde acababa a mercancía? Unha parte nos mercados galego e español, pero un bo tanto distribuíase desde Holanda a países como o Reino Unido ou Francia .«Non hai ninguén que, neste momento, poida ocupar un oco así, nin en España nin en Europa». Afírmao Alfredo Díaz, un dos policías que coordinaron a caída do seu imperio.