Antes de darme definitivamente por fracasado xa estivera a piques de conseguilo varias veces. Primeiro quixen ser. Quixen ser futbolista, baloncestista, músico, escritor; quixen ser novo pero pasaron os anos, quixen ser pai pero tiven fillos. Despois quixen saber. Comprei libros e discos; frecuentei concertos e salas de cine; subscribinme a xornais e revistas; asistín a algún clínic e, mesmo, matriculeime na Universidade. O pouco que logrei saber rematou no trasteiro, gardado en caixas cunha infinidade de recortes de prensa. Agora está toda na nube, co tempo que vivín eu alí, pero antes o coñecemento gardábase en caixas. Luces e sombras é unha película de Jaime Camiño que caeu no esquecemento. Sobreviviu, en cambio, Nin luces nin sombras, a crítica que escribiu Ángel Fernández-Santos: «De leste filme pode dicirse o que un egrexio escritor español, cuxo nome gardo, dixo á esposa dun político, por desgraza noso: Queixume, señora, que se casou vostede cun home tan innecesario». Bo, non é un peliculón pero, unha versión para nenos resumida e rebautizada como Teo vai ás Meninas, podería atopar o seu oco nos salóns de actos dos colexios de primaria.
Vender o triunfo no Torneo de Lisboa estaría tan afastado da realidade como comprar o fracaso na Copa Galicia. Os partidos de pretemporada non deixan de ser adestramentos con oposición e antes gardábanse en caixas no trasteiro. Agora pódense ver por streaming e iso permíteche ir coñecendo algo mellor aos novos xogadores, pero sería pouco recomendable sacar conclusións, máxime se as túas teóricos base e pivote titulares apenas poden participar uns minutos. Luces? Si, hainas. Ellenson, dando por feito que Robertson non se esqueceu de meter (nin está retirado), será outra vía de anotación de canastras «menos masticadas». Scrubb ten ese perfil de aleiro obradoirista que, sen chamar moito a atención nin acaparar moitos balóns, remata os partidos con 10-12 puntos e 4-5 rebotes. Zurbriggen é intensidade pura e ten talento pero ten que aprender a parar de falar e deterse a escoitar, a interpretar cando o xogo require pausa. Parecido ocorre con Okouo , teno todo para facer dano nas dúas zonas pero ten que dar moitas clases particulares con Víctor para aprender a atopar e a ocupar o espazo. Sombras? As perdas de balón e o rebote? É pronto para preocuparse, é o normal cando as pernas están sobrecargadas e os mecanismos están collidos por alfinetes. «Que metáfora acazápase detrás das Meninas? Máis que o lenzo di, que cala?».