O base arxentino, o primeiro que tivo o Obradoiro na ACB, analiza ao seu compatriota
21 jul 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Todos os xogadores que se incorporaron ao Obradoiro no verán do 2009 tiñan algo de aventureiros. Comprometíanse cun equipo que irrompía de golpe na ACB, que estaba por facer na súa totalidade. Non podían pedir referencias porque non as había. A primeira fichaxe foi o de Kostas Vasileiadis, e anunciouse un 8 de agosto. Entón as pretemporadas empezaban máis tarde, pero o dato é indicativo.
Maxi Stanic é un dos valentes que se enrolaron naquela travesía, un temoneiro arxentino que deixou pegada polo seu bo facer e pola súa identificación co proxecto. Cando xa as opcións de permanencia eran escasas, xogouse o nocello polo equipo en contra do criterio médico, sen pararse ante o risco dunha eventual lesión cando aínda non tiña destino nin contrato para o seguinte curso. Agora, outro base arxentino, Fernando Zurbriggen, está a piques de desembarcar en Sar. E a diferenza do seu compatriota, chegará cunha idea bastante precisa sobre o club e a cidade, a que lle ha traslado o propio Stanic.
O veterano augura un bo futuro ao novel: «Coñézoo desde os quince anos, de rapaz na canteira, cando viña adestrar nos equipos nos que estiven. Vin todo o seu crecemento». Debuxa un perfil nítido do novo xogador do Monbus Obradoiro: «É un base moderno, polo tamaño, defensivamente é moi atlético, moi forte. Ten moita personalidade. Está a mellorar na dirección e a condución ano a ano».
O baloncesto do Alquimista
Desde a distancia, queda claro que coñece o baloncesto que lle agarda a Fernando Zurbriggen ás ordes de Moncho Fernández: «Creo que lle gusta o base antigo, devandito sexa entre comiñas, o base que pensa en ordenar, en levar o equipo ao plan desenvolvido anteriormente». Tal cal.
Xa advertiu ao seu compatriota de que precisará un tempo de adaptación. Por unha banda, o rol vai ser distinto: «Aquí tiña moita luz verde. O equipo dependía do que el facía, é o MVP nun conxunto rodeado de mozos. Todo pasaba polas súas mans». Por outra banda, as esixencias da competición tamén van ser outras: «O cambio vai ser moi grande en canto aos tempos. En ACB os períodos son máis curtos, hai que pensar máis rápido, executar máis rápido, sobre todo co lanzamento».
Stanic aventura que nese proceso vai contar cunha enorme vantaxe, a de ter ao lado a Albert Oliver: «Vai ser unha bendición para ela á hora de marcarlle o camiño e traspasarlle a posta. Vaille axudar moitísimo».
Non ten dúbidas de que «defensivamente, Fernando está ao nivel da ACB. A medida que vaian avanzando a tempada, co pasou dos xogos gañará minutos». E pon o foco noutra cualidade: «Ten moita potencia física para ir ao aro, mesmo con contacto. Ademais, ano a ano foi mellorando a pouco o seu tiro».
De todo iso xa falou con el días atrás. E deulle outro consello. Recomendoulle que leve paraugas na equipaxe.