O adestrador do Obradoiro confía en recuperar emocións do cincuentenario freadas pola pandemia
08 jun 2021 . Actualizado ás 05:00 h.No verán do 2010 Moncho Fernández selou o seu acordo co Obradoiro no Restaurante Tamboril. Once anos despois, tras asinar a súa renovación, repasa vivencias recentes e avanza propósitos para unha nova etapa desde o mesmo lugar no que arrincou unha travesía que encara a súa duodécima tempada.
-Nalgún momento viuse máis fose que dentro do club?
-Non, a verdade é que non. O noso director xeral sempre fala do timing nas fichaxes. Neste caso, ao meu tocoume o timing que me tocou. Comunicáronmo desde o club, pareceume perfecto, tivemos unha comunicación moi fluída e sabía que ía chegar nun momento ou outro, para ben ou para mal, neste caso para ben. Todas as partes queriamos chegar a bo porto. Sempre me vin máis dentro que fose.
-Manexou outras ofertas?
-Imaxino que as habería. Teño un representante que se encarga dese traballo, que é buscar todas as posibilidades de emprego que poida haber para min. Pero non actuei diferente a outras situacións ou outros veráns, que se cadra tiveron menos repercusión. Sempre foi o mesmo: ata que non solucionemos o que ía ocorrer co Obra, e a miña intención era continuar aquí, non había que entrar noutras cousas.
-Que porcentaxe da decisión cabe atribuír á cabeza e canto ao corazón?
-Pois é difícil disgregar. Tomei a decisión ao cento por cento coa cabeza e ao cento por cento co corazón. É o club dos meus amores, do meu corazón, son e serei obradoirista ata que morra. Pero tamén está tomada coa cabeza porque creo que o proxecto é firme, está consolidado e podemos crecer.
-Nas redes conviven palmeiros, discrepantes, reflexivos, xentes que esconden a súa identidade... Mensaxes de todo tipo. Non atopei un só contra a súa renovación.
-É abafador o cariño que percibín, aínda que non me prodigo nas redes sociais. Para min é máis combustible e ilusión.
-Tamén lle digo que despois dun partido non hai esa unanimidade.
-É lóxico. Se che molestan as críticas non podes ser adestrador de nada. Na man de cada un está escoller. Hai críticas que che fan reflexionar. Nunca vai chover a gusto de todos.
-Atrás quedan once anos e non se percibe desgaste.
-Danse circunstancias que axudan a que o discurso poida ter continuidade. Non cambiamos no teórico, nos principios, pero si no táctico. Hai dúas formas de refrescar un proxecto, que son cambiar aos adestradores ou aos xogadores. No noso caso, pola nosa realidade económica, a trasfega de xogadores é moi alto. O público fixo súa a filosofía do club e viceversa. E iso é moi difícil de conseguir, saber o que pon en valor a xente, iso que vostede di moitas veces, que Sar atruena máis cun roubo de balón ou un esforzo que cun triplo. A xente ve que o Obra é seu .
-En once anos, dous directores deportivos, Chete Pazo e José Luis Mateo. Diría que dúas pezas tamén básicas nesta etapa.
-Chete fichoume. Tamén dedicou moito tempo a construír a parte administrativa do club. Foi estupendo traballar con el. Con Jose, o mesmo. Herdou esa parte do club e conseguiu mellorala. Ambos son artífices fundamentais do que é o Obradoiro hoxe en día. Ter uns xefes e compañeiros como eles axuda moito. Son un privilexiado por poder traballar ao lado de tíos tan bos.
-Agora é a quenda de renovar aos seus axudantes e a Pozas?
-Explicábao José Luis Mateo. Cada situación ten o seu momento. Víctor e Gonzalo saben o que penso. Oxalá os desexos e anhelos de todos coincidan neste camiño. Os xogadores tamén terán o seu momento. Pepe é o capitán do equipo, unha persoa magnífica, comprometida, e podo seguir co panegírico de aquí ao final dos tempos. Oxalá os desexos e anhelos de Pepe coincidan cos do Obradoiro.
-Parafraseando a Cospedal a tempada próxima debería ser un diferido na parte emocional do cincuentenario?
-Non é o meu ámbito, pero no persoal penso en todo o que nos perdemos por culpa da pandemia. Oxalá, igual que o Xacobeo se ha traslado un ano, poidamos REVISAR facer o mesmo e poidamos REVISAR recuperar moitas das actividades. Cóllolle unha expresión que usa moito co Obra, a de ad astra per aspera, por aquilo de que tocaba celebrar o cincuentenario e chegou a pandemia. E os obradoiristas deron o do de peito unha vez máis. Renunciaron ao retorno do diñeiro dos seus carnés. Esa xente que se quedou, e que poderá volver a Sar, merece máis que ninguén a homenaxe dos que volvamos vestir esta camiseta. Tamén o consello fixo un esforzo enorme. Grazas eses alicerces puidemos competir e seguir.
«A formulación é intentar fichar aos mellores que poidamos REVISAR fichar»
As ligas de verán da NBA trasládanse a agosto, polo que deixan de ser un caladoiro. Só hai catro xogadores con contrato en vigor para o novo curso.
-Preocúpalle que o proxecto estea menos avanzado que en campañas precedentes?
-Non. Se cadra quédanos máis traballo por facer, pero non imos mal. O mercado de os rookies complícase, polos prazos e os contratos two way. Hai que adaptarse. Tamén está por ver un marco claro de contratación, se vai haber un terceiro americano, se haberá ou non máis cotas. Ata que non remate a Liga non se vai a saber. Logo hai xogadores con cláusula de saída. Brodziansky executouna no seu día. Obst comunicouna unha día antes de que expirase o prazo. Hai moitos condicionantes, pero o traballo non vai ser moi diferente a outros anos.
-Agora mesmo, imaxino que na súa cabeza non hai un modelo de como vai ser o equipo.
-Así é. A formulación é o de sempre, intentar fichar aos mellores que poidamos REVISAR fichar.
-Hai moitos nomes propios no radar de posibles fichaxes?
-Nin moitos nin poucos. E hai situacións contractuais que poden cambiar. Ao longo dun verán vexo moitos xogadores. O director deportivo, sete veces máis. E de todos eses poucos acaban vindo. Gran parte do traballo consiste en ver e analizar. Fichas un número limitado, pero ves un número ilimitado.
-No plan de ruta figura intentar un amplo número de renovacións?
-Para nós a continuidade sempre é un valor. Pero as relacións son bilaterais. De nada serve que diga que quero que siga fulano se fulano ten outros plans. Hai que agardar a que acabe a liga, empecen os prazos de contratación, os de dereitos de tenteo etcétera. Agora é pronto.