A enésima reinvención do Obradoiro

Manuel García Reigosa
M. G. REIGOSA SANTIAGO / LA VOZ

ANDAR MIUDIÑO

PACO RODRÍGUEZ

O retornado Vasileiadis, tres debutantes na ACB e Hlinason obrigan a retocar o modelo de xogo

14 ago 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Cada verán o Obradoiro entrégase a un exercicio de reinvención e alquimia. É como ter un coche e cambiar un motor por outro, con outras prestacións, cada doce meses. Unhas veces toca levalo subido de voltas, outras rende máis con marchas longas, en ocasións vai mellor nas curvas.

Necesita tempo para os axustes, para atopar a condución óptima. E a nova aventura, que arrincou onte cun almorzo e un primeiro adestramento en Sar, preséntase máis difícil aínda, especialmente no plano táctico. Os xogadores que se han ir e os que viñeron non son intercambiables. Verase un baloncesto doutro corte en Sar esta campaña.

Sobre a marcha, Moncho Fernández e os seus axudantes terán que introducir variantes no plan de ruta previo ao comezo da competición, porque por primeira vez en pretemporada descoñecen cantos xogadores perderán durante a fiestra FIBA do mes de setembro e durante cantos días, en metade do traballo de posta a punto, nun tramo crave. No mellor dos casos, se as federacións se avienen, serán oito ou nove días. No peor, poden chegar a vinte.

Sen Simons nin Víctor Pérez

De momento, son once os integrantes do primeiro persoal que xa se exercitan en Sar. Só falta Ben Simons, pendente de completar o trámite para obter o permiso de residencia para toda a tempada. E tamén faltou á cita Víctor Pérez, un dos axudantes de Moncho Fernández, que se incorporará a mediados desta semana.

O que si se puido ver é que todos chegaron nun óptimo estado de forma, con mención especial para Nick Spires, ao que se lle nota que gañou contextura física. Os restantes compañeiros que xa estaban o pasado curso regresaron igual que se foron, aínda que coa tez máis morena.

O de Kostas Vasileiadis foi como un déjà vu de fai nove anos, coa mesma planta e a mesma boneca, se seica coa diferenza da barba e do cartoncillo que asoma no alto, visto desde a bancada.

Maxime de Zeeuw sorprendeu pola súa presenza física e víuselle boa man nas sesións de tiro desde detrás da liña de 6,75. Igual que o escolta Andreas Obst, case infalible na súa primeira serie. Tamén se prodigou Vladimir Brodziansky na longa distancia. Saca o balón desde detrás da caluga, como facía Larry Bird. Estes tres debutan na ACB. O mozo Hlinason xa deixou ver que o seu hábitat está preto do aro, nos dous lados da cancha. E falta por chegar unha fichaxe para reforzar o perímetro.

Se ben aínda non é oficial a asignación de dorsais, a roupa de adestramento xa deixa entrever os elixidos polas novas incorporacións. Brodziansky lucía o 10 na súa indumentaria; Andreas Obst, o 13; Maxime de Zeeuw, o 14; Hlinason, o 32; e Kostas Vasileiadis, o 77.

Outra das novidades do primeiro día foi o renovado parqué, aínda brillante e só coas liñas do baloncesto, tendo en conta que este curso o Santiago Futsal trasladouse ao Pavillón de Santa Isabel.