Así se forxou un 9 de Primeira: «O meu avó dábame cen pesetas cada vez que marcaba»
A MARIÑA
Kiko Rey e outras lendas do Viveiro CF repasaron cen anos de historias
27 mar 2023 . Actualizado á 13:05 h.O acto inaugural do centenario do Viveiro CF, nunha multitudinaria gala no Teatro Pastor Díaz, permitiu revivir algunhas bonitas historias ao redor do reivindicado primeiro club federado da provincia de Lugo, o 23 de novembro de 1923, «un emblema do deporte lucense», «un orgullo para A Mariña» e «a envexa de moitas vilas e cidades».
Nunha cerimonia onde interviñeron múltiples personalidades ligadas á entidade, proxectaron vídeos históricos, presentaron os novos equipamentos e entregaron unhas insignias conmemorativas, un dos bloques que maior interese xerou foi o protagonizado por tres futbolistas que se asentaron na elite. Kiko Rey, Pablo Rodríguez e Cayetano Navarrete achegáronse aos seus inicios en Cantarrana e desvelaron curiosas anécdotas.
«O meu maior fan foi o meu avó Xusto, que foi socio número un do Viveiro e viña a tódolos partidos. Dábame cen pesetas cada vez que metía un gol, e co primeiro equipo eran 500. Así que cada vez que remataba un partido ía correndo a buscalo para cobrar», repasou un Kiko Rey que, por sorte para as arcas familiares, durou pouco de celeste. Tras incorporarse ao Real Madrid Castela, acadou a Primeira División co Salamanca, pero pechou a súa carreira na casa. «Sempre dixen que me quería retirar no Viveiro e puiden cumprir ese soño», apuntou.
Aos seus inicios achegouse tamén un Pablo Rodríguez que, sendo un adolescente xa exhibía a mesma paixón polo fútbol que hoxe como analista do Vilarreal. «Os meus ídolos eran os xogadores do Viveiro. Ía velos correr e a cada adestramento. Un día faltaba un para completar o partidillo e Dino díxolle a Molina que me puxese a min, que estaba na grada e xogaba na canteira. Fixeno bastante ben e seguiron contando comigo e, apenas un mes despois, debutei en Terceira con 16 anos», explicou o tamén mito do Racing de Ferrol.
O seu descubridor, Gerardo Molina, nun entrañable discurso, lamentou que o Deportivo se fixase tan pronto en Rodríguez. Nunha charla que compartiu con Andrés Freire, Pepete e Chusky, o adestrador que conduciu ao Viveiro ao seu primeiro subcampeonato de Terceira e play off a Segundo B no 1992/93 presumiu de viveirizar un equipo que adestraba en Ferrol con frecuencia.
A sección dedicada a tempos máis pretéritos acaparárona Vila, Jove e Acacio, que lembraron unhas condicións moito máis precarias que as actuais. «Xogabamos coas botas que había no vestiario, así que os primeiros en chegar eran os que podían escoller as da súa talla. Eu calzo un 38 e teño xogado cun 42», apuntou Acacio.
«Como ou Madrid para ou Mallorca»
O xefe provincial de Deportes da Xunta, Manuel Cadramón, pola súa banda, subliñou o peso do Viveiro na Mariña cun curioso exemplo: «Eu son de Barreiros e xogaba no Iberia. Os partidos contra o Viveiro eran os máis importantes da tempada, como o Madrid para o Mallorca. Esa semana adestrabamos todos e a tope e só unha vez lles conseguimos empatar».
Chusky confirmou a súa tese e engadiu: «Cando Pepete me chamou para xogar no Viveiro con 17 anos foi cumprir un soño». O adestrador de San Cibrao lembrou ademais que estivo presente nos dous últimos ascensos a Terceira, como xogador primeiro e logo adestrador, pero ningún dos dous púidose celebrar: «Un quedou a expensas do Compos e o outro pola pandemia».
O actual capitán, Arturo Calvo, que presentou os novos equipamentos xunto ao seu compañeiro Rolle, tamén desprendeu orgullo local: «Eu de neno non quería ser futbolista, quería xogar no Viveiro».
Un libro polos cen anos
Ademais, Antonio Navarrete, autor do libro do 75 aniversario do Viveiro, mostrouse disposto a elaborar unha nova edición polo centenario «se hai patrocinadores dispostos a axudar». Participou no bloque final, o dedicado aos afeccionados, xunto a Antonio Tarrío e Paco Grandío.