A burelense Silvia Rubal levantou o prestixioso trofeo co Cittá dei Falconara
05 may 2021 . Actualizado ás 10:17 h.O orgullo pataqueiro de Burela traspasa fronteiras grazas ao fútbol sala. A Copa da Reina que conquistou o Peixes Rubén en Las Rozas non é a única xesta deportiva recente con protagonismo burelense. Silvia Rubal Casas tamén levantou a Coppa de Italia co Cittá dei Falconara.
No seu cuarto ano no país, a futbolista mariñá, de 25 anos, debutou na Serie A con un equipo que é líder sólido: «É unha entidade que leva anos consolidándose en Primeira e que agora fixo un esforzo moi importante por montar un bloque gañador. O ano pasado clasificouse por primeira vez para a Coppa, pero ao final non se xogou pola pandemia, e este debutamos nela e gañámola. Na liga tamén batemos un récord, ao ser o primeiro equipo que pecha a fase regular sen derrotas, pero iso non conta para nada se non a gañas no play off que temos que disputar».
Polo de súpeto, xa demostraron o seu poderío no torneo copeiro que se disputou en Rímini , á vez que a competición masculina e unha semana antes que a española: «O venres debíamos xogar os cuartos de final, pero o Kick Off renunciou porque tivo casos positivos. O domingo xogamos as semis contra o Montesilvano e xa o luns enfrontámonos ao Lazio».
Tras vencer 3-1 ao Montesilvano cun triplete de Rafaela Dal'maz, o 1-5 na final contra as romanas tivo un claro sabor español grazas aos goles de Marta Peñalver, Nona Navarro e Carmen Guti. Completou a manita un dobrete da brasileira Taty.
Silvia asume con madurez un rol menos protagonista: «Para min é un orgullo compartir vestiario con xogadoras dese nivel. A porteira, Angelica Dibiase, estivo nominada entre as mellores do mundo. E Taty, ou Rafaela, tamén son un espectáculo. E ademais son humildes, boas compañeiras. Con elas apréndese moito. As que xogamos menos temos que garantir que os adestramentos manteñan o nivel e sumar en todo o que nos pidan».
A burelense chegou ao Cittá dei Falconara este verán procedente do Dorica, da segunda categoría, e ha ir atopando o seu nivel, conta, tras superar unha operación xeonllo: «Cando cheguei ao Falconara levaba sen adestrar ben desde antes da pandemia pola lesión. Por sorte recupereime ben, dende o primeiro día tiven boas sensacións e fun adaptándome ao ritmo. A esixencia na Serie B é menor, pero creo que recuperei o meu mellor nivel e ao final da liga contei con algún minuto».
Asume un rol lonxe dos focos e tamén adestra ao equipo sub-19
Tras debutar en Primeira con 15 anos e celebrar dúas ligas e unha Copa co Peixes Rubén do seu Burela, Silvia Rubal segue escribindo a súa historia nunha localidade italiana con bastantes similitudes coa súa terra natal: «Estar coa xente coa que estiven no Burela tamén foi tremendo. Falconara Marittima é unha cidade costeira, máis ben pequena, e que tamén está moi volcada co seu equipo. Non é Burela, porque Burela é a miña casa, sempre será o máximo, pero ten similitudes. Este ano, polo covid, xogamos a porta pechada, pero moitos afeccionados chamaban para tratar de colarse nos partidos como fose: pagando, traballando ou o que fixera falta».
Na súa aventura na potente entidade da provincia de Ancona , na zona central da península italiana, tamén é adestradora de canteira: «Dirixo ao equipo sub-19 e tamén ía levar o da terceira división, pero pola pandemia non tivo competición. Era un reto grande, porque ata agora só traballara con nenas máis pequenas, pero estou contenta. Teño rapazas que levan moitos anos xogando e outras que están empezando, pero co paso dos meses o progreso de todo o equipo foi moi grande. Esta semana xogamos contra o Lazio e fomos gañando moitos minutos; ata nos sacaron porteiro-xogador».
Respecto ao futuro, déixao no aire: «Acabarei esta campaña e xa veremos. Non descarto nada, quero seguir medrando».