Latinos, europeos e africanos elixen A Mariña para vivir

La Voz VIVEIRO / LA VOZ

A MariÑA

Acto en Burela de difusión de la cultura caboverdiana, comunidad inmigrante asentada en A Mariña desde la década de los setenta del siglo XX
Acto en Burela de difusión da cultura caboverdiana, comunidade inmigrante asentada na Mariña desde a década dos setenta do século XX PEPA LOSADA

A poboación inmigrante case se triplicou desde principios de século

26 feb 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Aproximadamente un de cada dez habitantes censados nos quince municipios da Mariña naceron noutros países. Eles e os seus descendentes xa forman parte esencial dunha comarca que sen os 6.000 orixinarios doutros países resentiríase aínda máis ante o declive demográfico. Por traballo na inmensa maioría de casos, orixinarios de máis de trinta países de distintos continentes elixiron o norte lucense para vivir. Latinoamericanos, europeos e africanos sobresaen no padrón oficial de habitantes, que tamén inclúe a oriúndos de nacións asiáticas.

Como pode verse no estadillo anexo, a poboación inmigrante da comarca duplicouse desde principios de século. No 2002 residían nos concellos mariñáns 2.350 cidadáns chegados doutros países, e no 2018 roldaban os 6.000. Máis de 2.500 proceden de América Latina, case 2.000 de Europa, uns 1.100 de África e máis de 400 de Asia.

La evolución de la inmigración en A Mariña. Fuente: Instituto Galego de Estatística con datos del padrón de habitantes del Instituto Nacional de Estadística. Elaboración propia
A evolución da inmigración na Mariña. Fonte: Instituto Galego de Estatística con datos do padrón de habitantes do Instituto Nacional de Estatística. Elaboración propia L.V.

Caboverdianos, romaneses, portugueses, peruanos, dominicanos, brasileiros, marroquís e indonesios suman o 60 % dos nados noutros países que se asentaron na Mariña.

Sectores como a hostalería, a pesca ou o forestal dependen en gran medida da poboación estranxeira na súa orixe pero, en moitos casos, cada vez máis mariñá de sentimento. Iso si, sen renunciar ás súas referencias culturais e sociais.