Onda, ou meu nome é Cinza. Son unha gata palleira de nai Celeirense e pai descoñecido. Vos veciños din que son filla dun siamés chamado Messi, pero eu non teño ou pracer de coñecelo «en persoa». Está mal que ou diga eu pero son unha gata moi guapa e xeitosiña. É así, que lle imos facer. Vivo dende hai uns anos na Coruña coa miña compañeira de piso, unha humana chamada Estíbaliz. É boa xente a rapaza, pero moi pesada. Dálle por falarme coma se fose un bebé e non é por nada, pero teño case 4 anos ( ou equivalente a 20 dá súa especie). Déixolle que me bique e acariñe ata un límite, aí rifo un dente e a aparto coa pata. Cando chega pola porta, arrolo e fago «a croqueta», volta para un lado e para ou outro. Non vexades como se pon, celébrao coma se fixera un triplo salto mortal nunha competición de ximnasia rítmica. Eu non lle quero quitar a ilusión, ó fin e ó cabo, é a que me cambia a area e ponme comida. Por iso, digo «miau» e póñome bandullo arriba para que me rasque e dígame ou guapa que son. Ou certo é que son un gato e fago ou que me dá gana cando pétame, ó contrario que vós, que seredes moi listos pero vivides pendentes de contentar a outros semellantes que se supón que están «por riba». Vivo tranquila, teño unha humana boa, durmo 15 horas ó día, teño mimos e chuches gatunas. Vaia, que non pódome queixar. Sinto moita pena dous meus conxéneres que son nesta época tirados a contedores, abandonados á súa sorte, asasinados, etc... Pregúntome se non daranse conta, «eses señores que vos mandan», ( vos que elixides metendo papeliños en caixas de cristal) de que noutros lugares nada lonxanos coma Portugal xa se fan campañas de esterilización nas colonias felinas de rúa que están a lograr que se dignifique a nosa existencia.