Este mes tivo lugar ou «día dá educación». En realidade, como diría meu avó, a «aducancia” nunca hai que deixar de tea. A educación é moito máis que multiplicar, derivadas, as fórmulas ou apreder vos ríos de Galicia. É ou que configura a un país, ou que fai que medre e abra vos seus horizontes a tódolos niveis. Ou informe PISA realizado en 2012, sitúa a Corea do Sur, Xapón ,Finlandia como países con mellor nivel de ensinanza. Despois de asesorarme sobre escolas finlandesas vin que ou enfoque dado ó teatro é transversal, está incorporado en varios temas.
Nun estudo dá actividade teatral, a clase de relixión, onde cun xogo de roles dinamizábase dita clase, a técnica era utilizada para traballar a empatía. Ou foco dá materia centrábase en mellorar a espiritualidade e a tolerancia cara ás diferentes crenzas, xa que se presentaban a historia e as características dás diferentes relixións.Polo tanto, a través dá arte traballábase a historia, xeografía e sobre todo a humanidade. Considero que é de necesidade ou teatro na educación.
Eu son dá 1ª promoción de Pedagogos Teatrais ( UDC). En 2001 comezamos a carreira con «crenzas» (non fantasiosas) que aseguraban que ou teatro sería materia curricular (xa é en moitos países onde a Cultura é un ben, non un estorbo). Seguimos agardando. Mentres varios profesionais somos pedagogos e directores artísticos dunha rapazada que se fan chamar: \