Gandería Nodi organizou un acto inédito polas súas características en España, que resultou un éxito
24 sep 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Uns 150 gandeiros procedentes de diversos puntos de España e Portugal citáronse onte na Gandería Nodi, en Vilamartín Grande (Barreiros para asistir a unha poxa singular, habitual en países como Canadá ou Estados Unidos, pero pioneira polas súas características en España, de 30 vacas dun elevado valor xenético, melloradas con cada descendencia e acreditada en premios en prestixiosos certames gandeiros.
Nodi, unha das granxas máis laureadas de Galicia, vai deixar de ordeñar e producir leite. Alfonso Balsa, o seu titular, xubílase. A súa esposa, Josefa, seguirá exclusivamente coa recría ata que chegue a súa xubilación. E os seus dous fillos. Noel e Diego, artífices do despegamento de Nodi, teñen outros traballos vinculados ao sector agrario que lles impiden dedicarse por completo á explotación ?«e unha granxa como Nodi, tal e como está concibida para buscar a mellora xenética, así ou esixe», razoa Diego Balsa?.
Que facer cos seus mellores exemplares, co froito de tantos anos de traballo? Poxalos. E onte fíxose. Ao grande, un reflexo da profesionalidade que caracterizou a traxectoria desta explotación: «Se queres comprar uns Lewis non vas ao mercado. Pois con isto igual», explicaba Diego Balsa. E os que acudiron onte a Vilamartín Grande atopáronse con amplas zonas de aparcadoiro, unha carpa, un chan con moqueta por onde desfilaban as vacas con música de fondo, un escenario adornado con floreros e árbores, con pancartas de publicidade e todo luxo de detalles. Non faltaron dous subastadores que eloxiaban as características de cada exemplar, cun entusiasmo ás veces a duras penas contido, que resultou moi eficaz, pois animaban as poxas dos ofertantes.
Saíu a primeira vaca. «¡Que estrutura leiteira! ¡Que ubres! ¡E que patas! É todo un pedigrí de altísima genealogía», eloxiou un dos subastadores, para sentenciar: «¡Que tremendo animal!». O seu prezo de saída foron 1.800 euros. As primeiras poxas fixéronse agardar, pero animáronse ata chegar aos 2.250 euros de prezo final. Saíu a segunda vaca, realmente bonita, como todas elegante no paso, acreditando a súa excelente raza e xenética. O seu prezo de saída, 1.600 euros. O subastador, tras expor o seu genealogía, concluíu, con elocuente convicción: «Este animal teno todo. ¡Que máis se pode pedir!». O prezo, en poxas que subían de 50 en 50 euros chegou ata os 2.450. Os gandeiros botaban contas, comentan, sorrían. Entre eles non faltaban os que recoñecían que acudiran a esculcar. A terceira vaca saíu cun prezo de 1.900 euros e chegou aos 2.550. Por diante quedaba unha longa tarde de poxas. Entre bastidores, Diego Balsa mostrábase satisfeito do éxito da poxa, aínda que non ocultaba sentir «un pouco de pena» ao desprenderse dunhas vacas de altísima calidade que son o exemplo do moito que pode dar de se o campo galego.
Vendidas todas as reses, a unha media de 2.580 euros por exemplar e un máximo de 4.200
Todas as vacas e tenreiros sacados onte a poxa vendéronse. O éxito foi pois, total. O prezo medio foi de 2.580 euros e o máximo que se pagou foron 4.200 euros por unha vaca. Polo tenreiro máis valorado pagouse 2.050 euros. Cifras que falan da categoría do gando.