Comer pouca carne, xerar menos desperdicios e usar prácticas agrícolas eficientes, son medidas que permitirían satisfacer a demanda alimentaria no 2050 sen deteriorar o medio ambiente
11 oct 2018 . Actualizado ás 12:28 h.Existe algunha forma de satisfacer a demanda alimentaria do planeta sen deteriorar de forma irreversible o medio ambiente? A resposta é si. Pero é necesario facer un esforzo masivo por consumir menos produtos animais, asegurar unha produción agrícola sostible e reducir de forma considerable o desperdicio mundial de alimentos. Segundo unha análise do Centro de Estudos e Investigación para a Xestión de Riscos Agrarios e Ambientais (Ceigram) da Universidade Politécnica de Madrid, estas medidas poderían garantir a satisfacción da demanda alimenticia no 2050, minimizando ao máximo os riscos para o planeta.
O estudo advirte que para alimentar aos máis de 10.000 millóns de persoas presumiblemente habitarán o planeta dentro de 32 anos, fai falta un cambio de tendencia xeneralizado cara a dietas con maior achega de proteínas vexetais. Outra das medidas pasa por acabar co desperdicio de alimentos e empregar prácticas agrícolas eficientes e sustentables.
Segundo explica a axénciaa Efe Luis Lassaletta, coautor da investigación publicada en Nature, este cambio de tendencia «permitirá reducir o risco de cruzar os límites ambientais en relación ao cambio climático, a expansión desmesurada das terras de cultivo, a utilización dos recursos acuáticos e a contaminación dos ecosistemas causada polo emprego excesivo de fertilizantes».
Aínda que non hai unha receita única que por si mesma garanta a sustentabilidade, «cando as solucións se implementan de forma conxunta faise posible alimentar a unha poboación crecente de xeito sostible», subliña Marco Springmann, da Universidade de Oxford, institución que lidera o traballo.
Sen accións concertadas «o impacto do sistema alimentario sobre o medio ambiente pódese incrementar entre un 50% e un 90% como resultado dun aumento da poboación e das dietas ricas en graxas, azucres e carne. Nese caso, os límites planetarios á produción de comida veranse superados, nalgúns casos, en máis do dobre da súa capacidade», avisa o investigador.
O traballo cuantifica como a produción alimentaria e o consumo afectan os límites que aseguran a sustentabilidade do planeta, informa axénciaa Efe.
Combinando detallados cálculos ambientais cun modelo de alimentación global que inclúe datos de produción e consumo de comida en todo do mundo, os científicos analizaron as opcións que poderían manter a produción alimentaria dentro dos límites da sustentabilidade.
A dieta «flexitariana»
O traballo advirte que o cambio climático non se poderá mitigar se non se acompaña de cambios na dieta e unha alimentación máis diversa.
Xa que logo, os expertos aconsellan seguir unha dieta «flexitariana», que recomenda unha ración semanal de carne vermella como máximo, media ración diaria de carne «branca», unha de produtos lácteos e un maior consumo de legumes, froitos secos e outros vexetais.
De igual forma, a investigación suxire reducir á metade os desperdicios de alimentos para axudar a manter o sistema alimentario dentro dos límites de sustentabilidade do expón.
Os investigadores recomendan tamén levar a cabo varias melloras no sector produtivo para mellorar o uso dos nutrientes e da auga e adaptalas á realidade de cada rexión.
«Deste xeito, limitarase a presión sobre as terras de cultivo, a extracción de auga e o uso de fertilizantes», engade o investigador da UPM.
Aínda que algunhas destas propostas xa se están levando a cabo nalgúns fogares, «para que teñan éxito e os seus efectos nótense globalmente, é necesario que levar a cabo unha acción conxunta en todo o planeta», explica Springmann.
Nese sentido, os autores avisan de que mellorar as tecnoloxías e a xestión das explotacións agrícolas e gandeiras requirirá un aumento do investimento e unha regulación máis adecuada «que permita a toma de medidas en materia de gasto de auga, e redución do uso de fertilizantes», engade Line Gordon, director executivo do Stockholm Resilience Centre e coautor deste traballo.