Granulada, borrosa e fóra de foco. Crúa e dura. Rápaa dás Bestas converteuse nun circo. Centos de cámaras observan o que aínda se mantén auténtico. Suor e cheiro a merda. Aplausos. Un home protesta entre o público porque non lle deixa ver o do paraugas que ten diante. O sol cae en picado. Abanos, refrescos, cervexas, música de gaiteiros e pandereteiras. E no foso, no "curro", golpes contra o muro, relinchos, resoplos, crines que saltan como esquirlas, negróns, cortes e mazaduras. Aloitadores subindo aos lombos de cabalos salvaxes, cortando crines. Unha coz nas costelas. Un dos aloitadores queda sen respiración por uns minutos. Un turista observa co seu cámara. Dous xornalistas protestan porque xa non queda sitio desde o que traballar. Queren ver sangue e suor. O ferido levántase. Aplausos. Arriba os aplausos. Abaixo a area.
«Are, Bure, Boké» Traducido do xaponés, granulada, borrosa, fóra de foco. «Se o teu mundo é imperfecto, as túas fotos han de ser imperfectas». Tras a Segunda Guerra Mundial xorde no Xapón a sensación de desarraigamento e frustración propia dun país ocupado. E con iso, unha xeración de artistas, entre os que se atopas fotógrafos que queren captar esa sensación a través do documentalismo. Fotografías crúas e moi contrastadas. O que importa é o tema, a sensación do que capta. O momento fotográfico.
La Voz de Galicia
Comentarios