HAI MÁIS VIDA Pero algúns volverían concursar. A pequena pantalla deulles unha popularidade que eles souberon aproveitar. YES fala con catro dos galegos máis coñecidos polas súas aventuras ante as cámaras. A última, a concelleira de Ribadeo que fixo das súas «pechotes» a gran anécdota de «Agora Caio».
11 feb 2017 . Actualizado ás 15:59 h.Pedro Castro, máis coñecido como Pedriño, saltou á fama no ano 2012 ao converterse no gran protagonista do reality de Catro Quen quere casar co meu fillo?, no que estaba acompañado da súa nai Mari. Cinco anos despois, este ferrolán non parou de traballar compaxinando a súa faceta de DJ e estilista entre A Coruña e Madrid, volvendo sempre ao seu querido Valdoviño para visitar á familia. «En realidade a tele non me cambiou a vida, eu xa estaba un pouco metido nese mundo, pero o que fixo é mellorarma» Neste tempo fixo realidade un soño: crear unha festa cos seus amigos Pepino Marino e Crawford. «Ocorréusenos facer unha festa como á que nos gustaría a nós ir e empezamos coa festa Versés, que adoitamos organizar cada mes na sala Boite, e en ocasións especiais, na Joy Eslava de Madrid. Nos veráns, como a xente foxe de alí, trasladámola a Torremolinos», explica.
Trátase dunha oda á música dos noventa e á estética da época. «Versés é unha festa dedicada sobre todo a esa década, ao petardeo, ás top models e á película Showgirls, que xustamente é de onde sae o nome da festa», explica.
Unha atmosfera que non descoidan nin nos carteis publicitarios. «Por exemplo, os flyers son como as campañas de Versace dos noventa que facía Claudia Schiffer e recréanas os nosos amigos ou nós», engade. Esta festa ha ir gañando público e famosas caras do mundo da música, como Mario Vaquerizo, apadriñáronos. Pero a súa faceta como DJ non está ligada só a Versés. Tamén picou noutra festa que se celebra en ocasións especiais no madrileño teatro Capitol. «Case todos os birlos que fago son como DJ», destaca. E agora, despois do éxito cultivado, a idea de organizar periodicamente unha festa temática quérea trasladar a algún local coruñés. Claro que, como non podía ser doutro modo, Pedriño tamén segue ligado á pantalla con cameos nun par de series e mesmo algún videoclip. Proximamente poderémolo ver na película Cosmética terror outra vez acompañado, como non, da súa nai. O mellor do seu paso pola tele? «O mellor foi dar a coñecer á miña nai, Valdoviño e darme a coñecer porque os birlos que sigo facendo son un pouco polo meu paso polo programa. E o peor: pouco. Houbo menos críticas das que pensei, niso axudoume moito a miña nai, igual que as duras, que foi por saír cunha camisa transparente ou dicir que son un mimado», apunta.
INFLUENCER E ESTILISTA
O mundo da moda e o estilismo son outra das súas paixóns. Tanto que empezou a prepararse para estudar Moda na Coruña e traballou como estilista en revistas como Interviú, ademais de converterse nunha das caras máis asiduas aos desfiles de Cibeles. Por se fose pouco, o ferrolán traballa no sector das redes sociais e é influencer de varias marcas. Todo iso sen descoidar o seu Instagram sobre o mundo do corazón (\
«A que se armou por dicir o dos pechotes»
Non eran xa suficientes as leas do PSOE que vai a próxima concelleira socialista ribadense Cristina Laxas Soria e expresa, con graza e no contexto dun espazo de entretemento, Agora Caio de Antena 3, que en caso de gañar utilizaría o diñeiro para operarse os ollos «e os pechotes». «A que se armou», lembra. Incluírona nos «momentos» estelares do concurso de Arturo Valls: «Cando o vin ata me deu igual. Pero si que comentei despois: ‘Son carne de zapping, dixen pechotes... Xa verás que broma'. Pero tanto como para que me ataquen como me atacaron, non, non, non... De feito, entón nin asinara aínda a acta. Díxenlles: ‘Vou ser concelleira e non me fagades a trampilla', como broma. No cásting en Vigo, hai tempo, xa citara o da operación estética», sinala.
Traballaba (e traballa) de camareira nun bar de Ribadeo, onde vive esta madrileña de Alcalá de Henares de 32 anos desde fai case sete, tamén administrativa e fotógrafa, cando se animou a concursar: «Viámolo todas as tardes cos clientes e estaban coa broma: ‘Por que non vas se chas sabes todas', e chamei», di. Contactaron con ela para gravar o programa tres anos despois: «¡Xa nin me acordaba!».
«FOI MOI DIVERTIDO»
Chegou o gran día de mostrar o seu valía como opoñente: «Entrei á segunda. En canto caeu o primeiro xa vin mirarme ao do centro. Entón sabía que me ía tocar. Foi moi divertido», lembra. Con menos repercusión mediática, tamén lle comentou a Valls que se ía tatuar a mascota do programa. «En plan de tomarlle o pelo a Arturo», sinala. Alí, ante os focos, plantouse coa encantadora galiña en versión manicura. «Si, teño intención. As tatuaxes e eu...», sinala.
«A miña proba eran tres respostas e non che podías equivocar. ‘En que lado estaba o azul na bandeira de Francia?' foi unha. ‘¡Veña para a concelleira!' díxome Arturo. Respondín: ‘Dereito', sen pensalo. Fallei esa», recoñece. Non quedaron máis opcións como concursante que contestar tamén a algunhas outras cuestións (e pregúntase YES con que intención sendo ela socialista), que dereita ou esquerda. «Saín do programa sen lembrar as preguntas que respondera e ao velo de novo, vin que respondera tres ou catro. Non o fixen tan mal», defende. Animárona a presentarse a Boom!. «Pero non o vexo», indica. «Por saír na tele non me vai a influír no concello», asegura tras a odisea vivida.
«Volvería entrar sen dubidalo»
Unha amiga empurrouna a presentarse. E elixírona. «A miña familia non quería que entrase, estaban medorentos do que puidese pasar, pero tampouco se opuxeron», lembra Judit Iglesias . Era o 2007. Acababa de rematar os seus estudos de Sociología. Atopábase no paro. «Era fan do programa e tomeimo todo con humor. Todo foi moi emocionante e moi intenso». E o malo? «Pasábao mal coas probas porque vía que non chegaba ás veces». Ao final, gañou. O seu carácter afable e o seu punto gótico conquistou á audiencia. Ao saír, un dos seus varios clubs de fans regaloulle unha boneca. Agora, dez anos despois (ten 41), posa con ela para YES. Non mostra ningún arrepentimento: «Volvería entrar, sin duda».
O caso de Judit pouco ou nada ten que ver co doutros concursantes rebotados de Gran Hermano. «A miña vida continúa sendo igual que antes», asegura. Ao saír atopouse coa fama. «Ao principio non me gustaba nada, aínda que axudaba se tiñas que facer un birlo, porque atraías a atención». Pero iso dos birlos (eventos aos que acode como imaxe ou personaxe) acabouse pronto. «Unha noite fixen catro en Galicia, indo en coche dun punto a outro, de tolos. Ese mesmo día decidín que nunca máis», ri. Tamén dixo non á portada de Interviú. «Ofrecéronmo varias veces, pero non quixen. A verdade é que gañase máis diñeiro que co libro que escribín». Refírese ás leis do desexo, un volume sobre sexología editado no 2008. Nesa faceta tamén presenta a serie de microespacios en Internet Sexploradores. Pero segue estando ligada a Gran Hermano. «Sigo véndoo e comentándoo na miña conta de Twitter», asegura.
«Eu son un sinvengüenza e gústanme os retos»
Esta é a primeira vez que vemos a Iván Piñeiro con tanta roupa nas páxinas de YES. A última vez que falamos con el foi despois da súa aparición en Adán e Eva, onde os concursantes ían espidos a unha illa deserta para atopar parella. E claro, espíusenos ás nove da mañá en plena praia de Sabón para a foto. O seu cu acabou na exposición anual que La Voz expón no Cantón Grande da Coruña, pero esa xa é outra cuestión. Aquela historia de amor paradisíaca non acabou ben. Fai tan só unhas semanas que lle vimos de novo en First Dates, onde ceou cunha moza para ver que lle deparaba o destino. A cita tampouco foi ben. Pero é que Iván non ía para iso. «Eu non fun a First Dates nin a Adán e Eva a buscar parella. Vou deixarme ver e a que me sirva de promoción. Hai xente que non pasa por aí, pero eu si», confesa. E se chégache a xurdir o amor? «Eu sabía que non ía xurdir, porque o destino llo crea un e eu non creo no amor na tele», responde .
«A miña VIDA SEGUE IGUAL»
O aventureiro di que apenas lle cambiou a vida desde que se plantou diante da cámara en pelotas. «Segue todo igual, o único é que me recoñecen pola rúa, sobre todo a partir de Adán e Eva, aínda que non me gusta que só me asocien con iso», asegura. Normal vindo de alguén que leva vinte anos aparecendo en televisión. Pequeleshow, Bravo polos amigos, Tardes de verán, Supermartes, A Solaina, Aquí Galicia, Mamboleo, Luar, Sol de estrelas, Ao pé da letra, Password, Queres ser un marmelo? ou Elíxeme son algúns dos formatos que contaron con el. Elíxeme non era tamén de buscar parella, que o presentaba Carlos Baute?, preguntámoslle. «¡Si, o meu amooor!», responde imitándolle. Por facer, fíxolle ata os coros a Rosa nun programa en Barcelona. «quedei ás portas de entrar en Operación Triunfo, e creo que non entrei porque non explotei ben o meu físico», asegura. Pero a ver, de onde vén ese afán pola tele? «A miña nai é a culpable, directamente. Ela levoume a apuntarme ao primeiro concurso. Dime: ‘Non sexas tontiño, aproveita”. A miña nai é o meu xestor, é un desfasamento. Ás veces cánsome, pero ela anímame a seguir», desvela. Con semellante currículo, normal que diga que a vida non lle cambiou tanto. «Pedinme unha excedencia no traballo (é recepcionista dun polideportivo na Coruña) e dou clases de pádel e de surf en Arteixo. Por suposto, co meu irmán dedícome á música. Os dous formamos o grupo Os Piñeiros, pero eu son cantautor e tamén estou a producir as miñas novas cancións. Sacarei disco co meu irmán e logo un epé con catro temas meus», asegura. A música é, insiste, a súa verdadeira paixón. Por iso móstranos a súa guitarra ?«pinteina eu»? e asegura que grazas a cantar con ela conseguiu sacar rendibilidade aos concursos. «Páganme os dereitos de autor», engade. Se hai algo que lle gusta despois da música é a aventura. «Son unha persoa que se aburre moi rápido das cousas, así que necesito novas experiencias. Por exemplo este luns voume a México a ensinar o meu disco. O que son é un lercho ao que lle gustan os retos, sobre todo se son amais dun escenario», di decidido. O último, First Dates, levoulle de novo diante da cámara. «Chamáronme eles para participar, porque é o cuarto programa desa cadea ao que vou. Sobera é moi simpático», sinala. O seu acompañante na cea non llo pareceu tanto. «Conteille o que nos pasou en Indonesia, cando case morremos atrapados nunha cova, e respondeume moi déspota. Ata me dixo que miúdo traballo de merda iso de ir cantando por aí. Fun eu o que se levantou da mesa, e ao día seguinte mandeille unha mensaxe: ‘Pasáchesche tres pobos comigo e cos músicos de España'». Con Piñeiro non se xoga.