«A nevada do 87 pódese repetir, pero co cambio climático é máis difícil»

María Jesús Fuente Decimavilla
maría jesús fonte VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

PACO RODRÍGUEZ

O físico e meteorólogo vigués Juan Taboada lembra como viviu ese «momento perfecto» no instituto do Calvario, onde hai 30 anos cursaba BUP

19 jun 2017 . Actualizado ás 00:38 h.

O día da gran nevada, Juan Taboada, físico e meteorólogo, estaba no instituto do Calvario onde cursaba terceiro de BUP. «Recordo que a semana anterior fixo moito frío e tiñamos a expectativa de que puidese nevar. Estabamos pendentes. No norte caeu o día 13 e en Vigo, o 14. Era un día de semana e creo que saímos do instituto e non houbo clase», comenta.

Lémbrao como «un momento perfecto», porque ocorreu de día e, ademais, non era festivo. «Foi un acontecemento na historia de Vigo, que non se volveu a repetir. Recordo que empezou a nevar e logo a esmorga de ver neve, saír e xogar con ela. Non había tanto documento gráfico como agora. Ninguén tiña unha cámara nese momento no instituto».

Taboada xa tiña claro entón que lle gustaba a ciencia e, en particular, a física. Era lector de Carl Sagan e pensaba en ser astronauta ou en dedicarse á física teórica. Despois atopouse con outras ramas que lle pareceron moi interesantes: a física da terra e a da atmosfera. Tras a carreira en Santiago, empezou a interesarse pola física do océano, sobre a que desenvolveu a súa tese nunha universidade de París, e pola relativa á atmosfera, coa que se apaixonou.

Pero o que non sabía aínda Juan Taboada era que esa paixón lle levaría ata Meteogalicia e que ía ter en albas aos galegos, pendentes das súas predicións.

Con motivo do trixésimo aniversario da última nevada de Vigo, Juan Taboada recupera a historia desde aquel ano ata a actualidade e predicir con prudencia a posibilidade de que volva rexistrarse outra gran nevada: «Agora interprétoo coas lentes do meteorólogo. Predicir é moi difícil. Son eventos moi extremos, puntuais. A nevada de 1987 pódese repetir, pero co cambio climático é cada vez máis difícil, aínda que non impensable. Ao cambiar o clima, cambian os extremos. Que aumente a temperatura non quere dicir que non se repita», indica. O punto máis próximo a Vigo con posibilidades de que poida caer unha nevada é Fontefría, na Cañiza. Pola súa maior altitude, duns 700 metros.

En xaneiro de 1987, con todo, nevou no centro. A estación meteorolóxica de Peinador rexistraba 0º de madrugada e á primeira hora da tarde só había catro, segundo contaba La Voz de Galicia. O aeroporto estivo bloqueado toda a mañá. O xornal ilustraba a información cunha foto de xente xogando con bólas de neve no Berbés. Ademais, dúas señoras morreron no descarrilamento do tren de Vigo a Barcelona e «bo número de traballadores, moitos deles de hostalería, tiveron que pasar a noite en Vigo», explicaba La Voz.

Vigo e, en xeral, Galicia, ten moita riqueza meteorolóxica e climática, aínda que tamén inflúe onde se tomen as medidas. Durante moitos anos o punto de referencia foi o aeroporto de Peinador, onde as condicións varían con relación á cidade. Na actualidade os datos recóllense na avenida de Madrid (San Roque), o porto, o campus e as Cíes, e os graos varían dunhas a outras. A estación do centro pode rexistrar dous graos máis, a do campus máis refachos de vento e choiva e nas Cíes obsérvanse menos precipitacións.

A escaseza de nevadas explícaa pola necesidade de que chegue aire ártico-marítimo pola costa norte e, ademais, esa masa de aire frío ten que ir acompañada de humidade. «Ás veces chega exhausta e deixa a humidade pola zona do Cantábrico; entón chega moi seca e deixa episodios de xeadas», detalla.

Para Juan Taboada a meteoroloxía é algo moi de sensacións, de ver o vento como cambia e de observar, o que permite, mesmo, predicir por horas. Disto é boa coñecedora a xente do sector primario e é un dos detalles que Juan explica aos escolares que pasan por Meteogalicia. Sin duda o meteorólogo é un apaixonado do seu traballo. «Hai cada vez máis cousas por explorar para coñecer o planeta. Agora temos o desafío do cambio climático ao ir estudando os extremos, as series, os efectos dos gases invernadoiro. O noso campo de traballo é apaixonante e moi útil. Axúdase á xente. Somos moi abertos a calquera que o necesite».