«Dicíanme que non ía chegar a nada»

manu outeiro VIGO / LA VOZ

VIGO CIDADE

Emilio Cerviño

Diversidades axuda a mozas en risco de exclusión a entrar no mercado laboral e failles ver que eles si que valen

19 may 2017 . Actualizado ás 16:49 h.

«Non damos unha preparación académica, é unha preparación para a vida». Así define o psicólogo da asociación Diversidades, Hafdala Mani, a súa misión cun grupo de mozos de Vigo en risco de exclusión social aos que axudan non só a obter o título de competencias crave, senón tamén a desprenderse dunha mochila cargada de malas experiencias educativas, familiares ou económicas e a mirar ao futuro con optimismo. «O obxectivo deste proxecto é que se queiran e demostren á sociedade que teñen algo que achegar», insiste Hafdala. Un equipo de V Televisións visitou unha das súas clases.

O factor común de boa parte dos quince alumnos que participan no proxecto de Diversidades é que sufriron o desprezo da súa contorna. Na súa etapa escolar, pola súa dificultade para concentrarse, estudar ou simplemente por atravesar unha etapa de rebeldía propia da adolescencia, desde o centro académico non dubidaron en tirar por terra as súas aspiracións laborais. «Dicíanme que non ía chegar a nada, que non ía ter noiva nin traballo e iso desmotiva», admite Xaquín coa súa autoestima xa recuperada.

A misión dos traballadores de Diversidades con estes mozos ten dúas vertentes. Por unha banda centráronse en preparar ao grupo de alumnos para superar o exame de competencias crave. Cinco deles deron un paso máis e presentaranse o vindeiro sábado a un selectivo para acceder a un ciclo medio. Para iso, os estudantes acoden a clase cada mañá para adquirir os coñecementos necesarios de lingua inglesa, castelá e galega; ademais de matemáticas. Esa é a parte formal do proxecto, a que lles abrirá as portas do mercado laboral. «Antes non tiña motivación para estudar, pero o bo rolo de aquí axudoume e agora gustaríame facer un ciclo de carpintería ou cociña», afirma un reforzado Joel. 

O outro matiz de Diversidades é o seu labor social ou humana. «Chegaron aquí con malas experiencias académicas ou familiares e vímonos na necesidade de brindarlles unha alternativa que non sexa estar na rúa», confesa o educador. Para iso non centran os seus esforzos en ensinarlles a resolver problemas algebraicos nin a recoñecer o complemento directo dunha oración. Para esta misión é necesario espirse emocionalmente, liberarse da carga das malas experiencias e aceptar auxilio para superalas. «Eles chegaron aquí buscando axuda e sairán brindando axuda á súa contorna, ese é o espírito de Diversidades», define Hafdala.

Nas súas clases hai mozos e mozas que teñen en común un pasado difícil. Sufriron nas súas carnes a discriminación por ser inmigrantes ou pertencentes a etnias minoritarias. Outros non foron capaces, ou non lles deixaron, encaixar no sistema educativo e algunha foi vítima de violencia machista.

É o caso de Alba que abandonou os seus estudos de barbería polo seu mal carácter e a falta de comprensión do profesorado. Ademais, ela sufriu en primeira persoa unha das secuelas da sociedade: a violencia machista. «Non me deixaba vir a clase, manipulábame e eu sempre mo calaba, pero grazas a Hafdala puiden saír» confesa cunha fortaleza impropia dunha adolescente. Tampouco o tiña doado o senegalés Seydou. «Cando cheguei non tiña papeis e aquí déronme a oportunidade de aprender e español e seguir estudando», sinala o mozo que soña con facer carreira no fútbol, aínda que se non o logra será «un home de negocios», asegura.

No centro de Diversidades danlles unha nova oportunidade «porque a sociedade é cruel e estes son uns mozos que están cheos de potencialidades, de recursos e cunha intelixencia emocional extraordinaria, pero non atoparon o espazo onde se lles estimule, acépteselles, quéiraselles e tráteselles con respecto. Só así logramos a educación, non o ensinar, o educar non é para un exame, é para toda a vida», sentenza emocionado o psicólogo da asociación, Hafdala Mani.