A autora, que deu clase na aula do Xeral, presenta a súa obra sobre educación emocional na Feira do Libro
10 jul 2015 . Actualizado ás 05:00 h.Pequenas historias. Para falar dás emocións e sentimentos é o título da nova obra da exprofesora da Aula do Hospital Xeral de Vigo, Julia Fernández Rodríguez, que presenta hoxe ás 19.45 horas na Feira do Libro de Vigo. Tras 10 anos de traballo decidiu sacar á luz o manual co que pretende axudar a máis dun a enfrontarse ante situacións complexas e a educar emocionalmente aos seus fillos.
-Como se introduciu no mundo das emocións?
- O meu interese xurdiu por min mesma, polos meus problemas emocionais. Cando empecei a traballar no hospital deime conta de que había nenos que a pesar de estar nunha situación crítica eran felices e sabían canalizar as súas emocións. Con todo, moitas veces atopeime ante outros que non podían controlalas. E isto é o que resulta fundamental: debemos educar emocionalmente aos nosos fillos. Deben aprender a diferenciar as emocións. Ás veces cando lle preguntas a un neno como está, diche: ben ou mal, pero non saben dicirche: estou triste ou estou feliz. Os nenos que saben como se senten e son capaces de expresalo, ven a vida cunha perspectiva máis positiva.
-Cre que a emoción se traballa o suficiente?
- É algo que está de moda nos colexios e nas empresas, pero creo que a xente non sabe traballala. A emoción require dunha rutina constante.
-Viu unha diferenza en canto á aprendizaxe entre adultos e nenos
-Non, coñecer e canalizar as emocións é algo que sempre se pode aprender. Unha persoa adulta sabe o que lle pasa, pero hai que ensinarlles técnicas de autocontrol e relaxación. Hai moita xente con problemas emocionais, pero de todo o negativo deben xerar unha emoción positiva.
-En base á súa experiencia ve diferenzas emocionais entre nenos e nenas?
- O que lles sucede a todos é que se non se lles educa dunha forma correcta, acabarán padecendo algún tipo de problema na adolescencia ou ao longo da súa vida polo feito de non saber controlar as súas emocións. O que si vin, é que os nenos tenden a adoptar condutas de risco como: tirarse desde un balcón ou condución temeraria, mentres que as nenas tenden a padecer trastornos alimentarios, por exemplo.
-A quen está destinado este libro?
-A todos os públicos, sobre todo a nenos. Para que aprendan a vivir coñecendo o que é o medo, a felicidade, a tristeza ou a autoimagen.
-Cal é o papel das familias?
-As familias deben evitar que os nenos escondan as emocións. Se un queda obsesionado con algo, non vai saber saír adiante. Por iso hai que adestralos emocionalmente. Sería interesante que isto se aplicase nos colexios. O importante é que o expresen e que saiban do que están a falar.
-Que leva da súa experiencia como profesora?
-Aprendín moitísimo, foi unha lección de vida absoluta. A verdade é que lle perdín medo á morte. Hai tempo deime conta de que o máis importante na vida era ser feliz. E unha parte desa felicidade que depende de ti. O importante é saber como controlar esas emocións e como manifestalas. É por iso polo que me penetrei neste fascinante mundo. Sabía que era un proxecto distinto no que podía axudar a educar.