Tanto sufrimento como felicidade

Paulo Alonso Lois
Paulo Alonso O TERCEIRO TEMPO

TORRE DE MARATHÓN

15 may 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Un empate sen goles para seguir en Primeira. Unha metáfora dunha tempada gris. Porque, como sucedeu durante o resto do curso, tampouco lle abondaron ao Deportivo os seus méritos na penúltima xornada. Necesitou que a Bakumbu torcéseselle o nocello case a porta baleira e que o Leganés arrincase un empate en San Mamés. Xa antes atopouse por fin cun agasallo arbitral que permitiu a Lux rematar o partido sobre o campo. Así que resulta imposible atopar un heroe da salvación en Vilarreal despois dun final de liga doloroso. Tampouco hai épica no epílogo, máis aló dunha defensa numantina e un grupo honrado que dedicou gran parte do partido a tapar ocos aquí e alá, un bloque que rematou cedendo metros e metros ao redor da súa portería. Pero o incalculable valor da permanencia pesa máis que todo e por iso o 0-0 cambiou onte á noite a cara do deportivismo. Con tanto sufrimento como felicidade.

Pepe Mel chegou en marzo para salvar ao equipo do descenso e, a pesar de todos os matices que encerra un final de liga con demasiados altibaixos, acadou o obxectivo. O peche da tempada estivo lonxe das expectativas que xeraron as primeiras semanas nas que o madrileño axitou o deportivismo do seu letargo. Pero cumpriu nun contexto delicadísimo. Agora terá tempo para participar na confección do próximo persoal, preparar o seu modelo, empezar a competir e devolver auténticas esperanzas ao deportivismo.

As estreitezas económicas debuxan por agora un panorama marcado pola austeridade. Pero á calor do verán, cando todos os soños parecen posibles, e o recordo de tantos partidos de sufrimento desvanézase, o deportivismo volve ter dereito a ilusionarse.