Sanidade detecta en catro comunidades garrapatas co virus da febre hemorráxica de Crimea-Congo
SOCIEDADE
Aseguran que o risco de contaxio a humanos segue sendo baixo, porque só deron positivo o 3% das 9.000 mostras analizadas
21 abr 2017 . Actualizado ás 08:18 h.Un estudo coordinado polo Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade detectou a presenza de garrapatas infectadas polo virus que causa a febre hemorráxica de Crimea-Congo en varias zonas de Madrid, Castela-A Mancha, Estremadura e Castela e León. Pese ao achado, aseguran que o risco de contaxio a humanos en España segue sendo baixo.
«Non hai ningún tipo de alarma, non podemos descartar que apareza algún caso esporádico da enfermidade pero o risco é moi baixo», asegurou a directora xeral de Saúde Pública do Ministerio, Elena Andradas, tras os resultados presentados este xoves ás comunidades autónomas na Comisión de Saúde Pública, órgano dependente do Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde (SNS).
A investigación, realizada en colaboración coas catro comunidades afectadas, o Instituto de Saúde Carlos III e o Ministerio de Agricultura, baseouse nunha análise de 9.000 garrapatas obtidas de animais silvestres e gando doméstico, por mor dos dous primeiros casos autóctonos desta enfermidade infecciosa detectados en España en setembro de 2016, dos cales un faleceu.
En total identificouse a presenza do virus de Crimea-Congo nunhas 300 garrapatas do xénero 'Hyalomma', o que equivalería a apenas un 3 % de todas as mostras analizadas, en 7 das 11 comarcas estudadas, todas elas próximas á zona de Ávila onde se puido producir o primeiro contaxio en humanos o ano pasado. Ademais, todos os parásitos infectados extraéronse de animais silvestres, sobre todo cervos, aínda que tamén se detectaron en gamos, xabarís e muflones.
Móstranas extraéronse entre setembro de 2016 e xaneiro deste ano e posteriormente foron analizadas polo Centro Nacional de Microbioloxía, pertencente ao Carlos III. De feito, devandita análise suxire que en torno ao 90 % das garrapatas co virus puideron infectarse a través do animal do que foron extraídas, ao que previamente lles chegou a través doutra garrapata, explicou Ricardo Molina, responsable do Laboratorio de Entomología Médica do Centro Nacional de Microbioloxía e un dos autores do estudo.
Por primeira vez no 2010
En canto á procedencia do virus, que se detectou por primeira vez en España no 2010 nunhas garrapatas capturadas na provincia de Cáceres, crese que podería ter chegado a través de aves migratorias procedentes do norte de África, onde a enfermidade é endémica.
O virus persiste desde entón na península grazas á presenza de varias especies de garrapata do xénero Hyalomma, un dos principais vectores da enfermidade, cuxo hábitat é máis habitual na zona centro e suroeste do país.
De feito, aínda que o estudo se centrou nunhas comarcas concretas non se descarta que puidese haber máis garrapatas co virus noutras zonas, segundo Molina, por iso é polo que teñan previsto realizar un traballo máis extenso que analice tamén garrapatas presentes en chan ou vexetación.
Ata o momento o Centro Nacional de Microbioloxía analizara preto de mil garrapatas nestas e outras comunidades en busca do virus pero sólo se detectou en 27 exemplares, todos eles en Estremadura.
A pesar diso, Sanidade asegura que é pouco probable que se produza outro caso autóctono en humanos como o detectado o ano pasado, aínda que non pode descartarse por completo. De feito, precisou a directora de Saúde Pública, tampouco pode descartarse que teña habido máis casos antes porque «moitas veces o virus non provoca ningún síntoma».
Para que este contaxio prodúzase é necesaria a picadura dunha garrapata, de aí a necesidade de reforzar a información e as recomendacións á poboación xeral sobre como previlas, especialmente cando saen ao campo a practicar sendeirismo ou outra actividade en contacto coa natureza.
Así mesmo, por mor deste traballo tamén reforzarán a prevención naquelas persoas que polo seu labor profesional poidan estar máis en contacto con garrapatas ou animais infectados, tales como gandeiros, pastores, traballadores forestais, veterinarios ou cazadores.
A diferenza das garrapatas presentes en cans ou outros animais domésticos, as do xénero Hyalomma son «máis activas» e o risco de picadura é maior. Con todo, aclarou Molina, o parásito tarda 48 horas en empezar a alimentarse do sangue polo que, ata entón, non habería risco de contaxio do virus.
Igualmente, o Ministerio e as comunidades contan cun protocolo específico de vixilancia para a febre hemorráxica Crimea-Congo e unha guía de actuación para profesionais sobre como actuar ante un caso así. «Estamos preparados ante a aparición doutro posible caso», sentenciou Andradas.