Máis de 300.000 seguen o blogue da creadora do Club das Malasmadres nas redes, onde loita por unha conciliación que aínda ve lonxe
25 sep 2016 . Actualizado ás 10:10 h.Converteuse na defensora das nais imperfectas, das que non aspiran a ser unhas supergirl para chegar a todo, e das que se negan a deixar de lado a súa carreira profesional e o seu pequeno espazo persoal por ter tido aos buenoshijos. Laura Baena xa é todo un fenómeno social e o seu Club das Malasmadres suma xa máis de 300.000 seguidores nas redes, algo que non lle influíu, «porque sigo escribindo igual que antes, cando sabía que só me lía a miña nai e a miña prima de Málaga».
-Como está a vivir toda esta repercusión social?
-Non a vivo pensando no bum, senón traballando igual que o primeiro día, cos pés na terra e sabendo que é o resultado de moitas horas de esforzo. E, sobre todo, con moita ilusión de ver que non estás soa, que ese sentimento de malamadre, de que non chegaba a todo, sénteo moita máis xente. Converteuse nunha comunidade na que compartimos moitas experiencias e sentímonos moi acompañadas, e iso é do que me sinto máis orgullosa.
-Que requisitos ten que cumprir unha «malamadre»?
-Malamadres son nais con moito soño, pouco tempo libre, alerxia á niñería e con ganas de cambiar o mundo, ou polo menos de morrer no intento. Son nais que queren desmitificar a maternidade e tomarse con humor o intentos errados por ser esa nai perfecta.
-E teñen remorsos?
-Si, porque moitas veces cando che vas e deixas aos teus fillos sentes como esa culpa que che fai ata chorar. Pero logo vasche afastando, e vas como gozando desa paz interior que dá o silencio e a soidade que estrañamos moito as nais.
-Sentimentos atopados?
-Si. Creo que a maternidade é como unha confusión constante, como podes ter tantas ganas de perdelos de vista, pero á vez estás a desexar volver velos. É unha contradición constante. O importante de ser malamadre é admitir: ‘Si son malamadre, non vou chegar a ser a nai perfecta que borda a mantita e ten cada noite a comida perfecta', pero si que intentas estar ben contigo mesma, porque nos esquecemos de nós. As malasmadres intentamos coidarnos a nós mesmas, saber que temos que estar ben para que eles estean ben, e buscar esa parcela de espazo propio. Cústanos a vida facelo, e cando o atopamos sentímonos culpables.
-Tamén inflúe a falta de conciliación?
-Precisamente o club naceu de aí. Eu traballaba nunha axencia de publicidade e chegaba tan tarde que apenas vía á miña filla. Non podía chegar a ser esa nai que quixese ser pola falta de conciliación. Aí entra en xogo outro tema importante e é a nosa loita social, na que levamos traballando un ano e medio, e en outubro lanzaremos unha nova enquisa. Á falta de medidas de conciliación do Goberno e dos plans nas empresas, hai que engadir unha falta de corresponsabilidade brutal no fogar. O 99 % das reducións de xornada cóllenlla as mulleres e a carga dos fillos cae nos ombros da muller. E á vez estánllenos pedindo que temos que ser boas profesionais, pero temos que conciliar fose e dentro de casa. Logramos que se visibilice o problema, pero aínda queda un camiño longo e duro que percorrer.