A esencia de 25 concellos, revelada

Santiago / a voz

BRIÓN

Fallado o concurso infantil de redacción e debuxo organizado por La Voz de Galicia

22 mares 2015 . Actualizado ás 04:00 h.

Unha mesma rúa, un mesmo recuncho que xera diferentes emocións. Os encargados de trasladalas son os aproximadamente 1.500 escolares da práctica totalidade dos 25 municipios do ámbito da Delegación de Santiago de La Voz que non dubidaron en demostrar a súa creatividade, talento e esforzo para revelar a esencia da contorna máis próxima no concurso de redacción e debuxo Coñece ou teu concello, organizado por La Voz coa colaboración do Concello de Santiago e a Deputación dá a Coruña. Hai un primeiro premio e dous accésits en cada modalidade. Os gañadores recibirán un Apple Ipad mini e os catro accésits consistirán en senllas Tablet Samsung. Entregaranse nun acto no pazo de Raxoi proximamente.

En debuxo, o primeiro premio é para Ángela Pereira Seoane, de Sergude-Boqueixón, que cursa segundo de primaria en La Salle e quen recreou a estatua das Marías. Os accésits corresponderon a Cayetana Amoedo Fontoira, de primeiro de primaria do colexio Peleteiro, por unha vista nocturna da Catedral e a David Fernández-Barja López, de primeiro de primaria de La Salle, que pintou en acuarela as torres do Gaiás.

Concurso de redacción

Daniel Souto venceu no concurso de redacción cun relato sobre a orixe de Brión. Pola súa banda, Carmen Vázquez logrou un accésit mostrando a cara máis descoñecida de Compostela e Alejandro Amoedo o outro botando man do humor.

primeiro premio

Brión non sempre se chamou Brión, antes chamábase A Baralleira. Por que?

Hai moito tempo, arredor do século V, en Brión vivían unhas criaturas moi estrañas, chamadas cartas. Eran finas coma ou papel e diferenciábanse segundo vos paus (copas, bastos, ouros e espadas) e polo número (ases, douses, sotas, reis). Aínda que non eran vos únicos habitantes de Brión, nunca se cruzasen cos Moscoso, unha familia de nobres que vivía nas torres de Altamira. As cartas eran felices pero ás veces tingan disputas por saber que pau tiña que mandar. Dentro de cada pau vos que máis mandaban eran vos 7, pois segundo ou goberno escobés, coma na escoba, vos 7 son vos máis importantes. Antes tamén houbo distintos gobernos, como cinquillés (cinquillo), non que vos 5 son vos máis importantes; ou burrés (burro) -ou xogo, non ou lector-, non que todos eran iguais menos vos burricáns; e ou goberno dá carta máis alta, non que a autoridade dependía dá altura dá carta (Rei>Sete>Dous>As).

Ou caso é que vos setes decidiron escoller unha carta de cada pau para que logo loitasen e queda claro que pau era ou mellor. Ou 7 de espadas organizou unha loita de esgrima, gañou ou As. Ou 7 de bastos, ao decatarse dá noticia, intentou derrotar a todos pero venceuno a sota (vos bastos son moi brutos). Ou 7 de ouros nomeouse a se mesmo gañador por ser máis rico (vos 7 son moi egoístas e, entre vos paus, vos ouros son vos máis egoístas, así que imaxinade ou 7 de ouros!). Ou 7 de copas decidiu elixir ao 4 por ser ou máis amable e xeneroso.

Fixouse a data do torneo final nuns días. Ao comezo íase celebrar á beira do río Pego, pero empezou a chover un pouco e trasladáronse á carballeira de Santa Minia, mais chovía tanto que nin as pólas dúas carballos evitaban a chuvia e tiveron que pensar noutro lugar. Estaban indecisos pero viron ou castelo de Altamira e decidiron celebralo alí dentro, pois estaban quentiños e non se mollaban. Por pouco non cruzáronse cos Moscoso, que acababan de saír uns minutos antes.

As bases establecidas na final eran estas: ou obxectivo do concurso é facer que ou resto dous participantes se renda, gañará ou que aguante máis sen renderse, poderase usar a forza bruta, poderase comprar a rendición allea pero hai que cumprir vos tratos.

Ou 7 de ouros, para reter ao As de espadas ofreceulle unha suma enorme de cartos. O As aceptou e rendeuse, pero ou 7 non cumpriu ou trato e expulsárono. A Sota de bastos, que quería gañar custe o que custe, púxose a perseguir ao 4 de copas, que non sabía enfrontarse se ao (e demostrar que as copas non eran unhas debiluchas) ou non facerlle dano, pois parecíalle espantosa a idea de ferir a alguén. A Sota foi esnaquizando todo (paredes, teito...) para derrotar ao 4. Xusto cando ou 4 se ía render escoitouse un rumor e baixou do ceo outro catro de copas... espera... non era un 4 de Copas senón un 4 de Corazóns!

Ou estranxeiro díxolles: «Vide á miña terra, na Francia. Alí hai máis ouro, ferro e cartas coas que loitar». Ante esta oferta todas as cartas quixeron ir menos as Copas, que lles gustaba moito Galicia. As cartas marcharon e as Copas decidiron vivir non foxo do castelo. Pasadas unhas horas chegaron uns seres moi raros. Eran como vos debuxos que saen na sota pero moito máis rechonchos. Eran iguais que vos Moscoso, só que vestían farrapos vellos. Eran coñecidos como Irmandiños.

Viron todo esnaquizado. Ao ver as cartas marcharon e faláronlle a todo ou mundo dous naipes que esnaquizasen as Torres de Altamira. Por iso Brión se chamaba A Baralleira. Ao chegaren vos Moscoso espallaron ou rumor de que foran vos Irmandiños vos culpables.

PD. Estas cartas non están relacionadas coas de Alicia non país dás marabillas.

Daniel Souto Pazó. Brión. CEIP de Pedrouzos. Sexto de primaria.

ACCÉSIT

Moita xente cre que só hai un Santiago pero eu penso que en realidade hai dúas Compostelas: a que sae nas guías turísticas e a descoñecida tanto para vos visitantes como para vos propios composteláns. Persoalmente gústame máis esa Compostela descoñecida que se me vai revelando día a día.

Unha tarde paseando polo casco vello descubrín unha rúa que non tiña saída, para a miña sorpresa a rúa chamábase de «Sae podar». Tamén atopei unha rúa tan estreitiña que por ela non podería pasar unha persoa co seu paraugas aberto, esa ruela chámase «Entrerrúas». Moi pouca xente sabe que moi preto dá Catedral hai unha casa que ten campás non tellado e non é unha igrexa, esa casa está na «Ruela dás Campás de San Xoán».

Estou segura que seguirei descubrindo novos recunchos cada vez que pasee pola vella Compostela.

Carmen Vázquez Codesido. Santiago. Colexio Manuel Peleteiro. Quinto de primaria.

ACCÉSIT

Un día o alcalde de Santiago dixo:

-¡Fai falta un novo polideportivo!

-¡Si, señor! -contestaron todos os policías menos Juan, un policía moi especial.

­­­-Agora, ¡ao choio!

Todos os policías foron á oficina de construción excepto Juan, que se foi noutra dirección.

A Juan encantáballe pasear por Santiago. El pensaba que o alcalde quería un «poli deportivo» e púxose a facer exercicio. Para el pasar pola praza do Obradoiro era como pasar polo cerebro da cidade, xa que o dirixía todo. A praza de Galicia era como o corazón, xa que está no centro da cidade. A Alameda era como os pulmóns, xa que é un gran espazo verde e as rúas comerciais son as extremidades, porque son como as engrenaxes. Juan percorría estes sitios porque eran os seus favoritos. Sentíase a gusto cada vez que o facía. Ao final o alcalde explicoulle que o que quería era un polideportivo e non un «poli deportivo»

Alejandro Amoedo Fontoira. Santiago. Colexio Manuel Peleteiro. Quinto de primaria.