O mozo que arrincou un anaco de orella a outro se arrepinte e pagaralle 7.000 euros

Xurxo Melchor
Xurxo Melchor SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

Xurxo Melchor

Aceptou a súa culpabilidade e unha pena de dous anos de cárcere que non terá que cumprir se paga a indemnización e non volve delinquir

27 abr 2017 . Actualizado ás 14:55 h.

Hai acusados arrepentidos de verdade e outros que só aceptan a súa culpa para lograr que o fiscal lles rebaixe a pena. Antonio Vega Echevarría é dos primeiros. O 1 de decembro do 2014, ás nove da mañá, pelexouse con Mohamed Fathallah na Academia Postal de Santiago e dunha dentada arrincoulle un anaco do lóbulo da orella esquerda. A deformidade que sufrirá o resto da súa vida a vítima agrava o delito e o fiscal pedíalle catro anos de cárcere e unha indemnización de 6.000 euros.

O caso foi onte a xuízo na sección compostelá da Audiencia Provincial e Vega estaba nervioso ante a posibilidade de poder mesmo entrar en prisión. En vista do seu arrepentimento real e de que consignara xa mil euros como primeiro pagamento da indemnización que estaba disposto a abonar ao mozo ao que agrediu, o fiscal aceptou aplicarlle a atenuante de reparación do dano e rebaixarlle a pena de prisión a só dous anos. Iso si, deberá abonar un total de 7.000 euros de indemnización, así como as costas do proceso.

O maxistrado que presidiu o tribunal, José Gómez Rey , como fai sempre nestes casos, advertiu ao mozo que para eludir a pena de prisión, que lle quedou suspendida, deberá abonar toda a indemnización. Permitíronlle facelo en cotas mensuais, pero non poderá alegar que carece de fondos para facer fronte á súa responsabilidade. «Quedoume claro», sinalou Vega Echevarría. Tampouco poderá delinquir no prazo de dous anos. «E teña en conta que conducir baixo os efectos do alcol é agora delito e podería cumprir esta pena e a que caia», informoulle o xuíz co seu ton sempre distendido e próximo.

Ao final, Antonio Vega e os seus pais, que lle acompañaron e aconsellaron en todo momento, respiraron tranquilos. «Agora xa depende de ti que non teñamos que volver aquí nunca máis», dicíalle o seu pai nos corredores antes de entrar á vista. O mozo parecía escarmentado e con poucas ganas de pasar un mal intre como o que enfrontou cando se decatou que o fiscal lle pedía catro anos de cárcere. «Todo o mundo merece unha oportunidade», sinalaba a súa nai. E, a el, a Xustiza deulla.