Medio Ambiente, co aplauso dos cazadores, endurece a súa loita contra o veleno
23 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.O depósito de veleno no monte ou en espazos abertos como rúas e parques é un delito. Unha práctica que ten mala fama, que está perseguida e que cada ano, segundo admite a Xunta, causa a morte de animais tanto silvestres como cans de caza. Pontevedra é, xunto coa Coruña, a provincia onde se dan máis casos. Concretamente o 38,2 % dos envelenamentos confirmados producíronse na provincia pontevedresa. A Consellería de Medio Ambiente publicou o pasado martes a nova normativa contra o uso ilegal de veleno no medio natural e estableceu unha liña de actuación para erradicalo. A Federación Provincial de Caza xa confirmou a súa aprobación a esta normativa e o seu apoio á aplicación dun duro réxime de sancións.
Cal é o veleno máis frecuente no monte pontevedrés? A Dirección Xeral de Patrimonio Natural teno claro: a estricnina. O tradicional recurso para acabar coas ratas nas vivendas tamén é o principal culpable da morte de animais no monte, pero tamén en rúas de vilas da comarca.
No período 1997 a 2016, o departamento autonómico detectou 64 episodios sospeitosos na provincia e que foron tratados como presuntos casos de envelenamento. Desta cifra e por diversas razóns, só se puido confirmar a presenza de veleno en 47 episodios. A estricnina liderouse esta relación ao atoparse en 29 das mostras positivas de veleno. Hai outros produtos que tamén matan, por exemplo, en Moraña, atopouse un cebo con metiocarb nese período de referencia.
Dos 47 episodios confirmados de veleno, un alto número (16) atopouse en cebos, achados en distintos lugares da provincia e en diferentes condicións, desde montes ata contornas habitadas. Os cebos abandonados no monte son unha tentación moi forte para todo tipo de animais, non só os cans.
Os canes son, efectivamente, as especies máis danadas polo veleno. No 2007 produciuse un deses episodios mortais e que chegou a causar unha importante alarma en Marín tanto entre os cazadores como nos donos de mascotas. No outono dese ano alguén deixou no monte na contorna da área recreativa de Cotorredondo e no tecor do monte Gagán, entre Marín e Moaña, numerosos cebos que provocaron a morte de ata doce cans de caza. Chegar a ter que pechar o tecor para evitar máis mortes de cans e peiteouse a ladeira boscosa en procura de máis trampas mortais.
A Dirección Xeral de Patrimonio Natural determinou que o veleno foi a causa da morte de cans nun total de 27 ocasións. Unha cifra elevada que revela ata que punto esta especie é vulnerable a esta práctica. Por esta razón, numerosas sociedades de cazadores tomaron medidas para garantir, na media do posible, o bo estado dos seus cotos en canto a este tipo de prácticas.
Un episodio coa gineta
O departamento autonómico identificou a mortaldade doutros animais por esta práctica ilegal. En Valga , por exemplo, cebos con estricnina provocaron a morte de cornejas (Corvus coroe). Outros animais envelenados incluíron a raposos e gaivotas, a razón dun episodio por cada especie. Chama a atención a presenza dunha especie máis rara e escurridiza, a gineta (Genetta genetta), un carnívoro salvaxe que saltou á fama en España da man dos documentais de Rodríguez de la Fuente.
Nun período de 19 anos do informe que manexa Medio Ambiente, determinouse a presenza de veleno no monte nun total de 35 municipios da provincia. Lidera a lista Moaña, onde esta práctica foi detectada en cinco ocasiones neste período. Séguenlle nesta lista Mondariz e Pontevedra, con catro cada un, mentres que Ponteareas e Fornelos de Montes rexistraron tres episodios de envelenamento.
Na comarca pontevedresa, neste período de 19 anos do estudo autonómico, confirmáronse episodios desta índole na Lama (1), Marín (2), Moraña (1), Poio (2) e Sanxenxo (1).
Estas cifras poderían ser máis elevadas, pero a dificultade para clarificar algúns episodios sospeitosos e o feito de que se producen no monte e non todos se descobren a tempo son dificultades a ter en conta tamén.