Son máis útiles os paseos de madeira que os carreiros naturais de outrora para visitar o parque de arte rupestre de Poio?
26 may 2017 . Actualizado ás 05:00 h.A área arqueolóxica da Caeira é un dos recursos patrimoniais e turísticos de Poio que ben merece unha visita. Pero, ollo, chegar non é sinxelo. Algún cartel hai, pero non ven demasiado ben e, ademais, é doado despistarse polas pistas da contorna. Unha vez que se chega, aínda que un vai coa idea de buscar eses gravados prehistóricos na pedra, hai unha cousa que chama a atención primeiro: a maxestosa vista que hai desde alí sobre a cidade de Pontevedra, coas pontes do Lérez e a ría ao fondo. A estampa é digna de postal. E só con vela xa pagaría a pena a viaxe ata o alto da Caeira. Pero hai máis. Vaia se hai máis. Está a arqueoloxía.
Co tema dos petróglifos, é doado desesperarse. Non sempre ven ben, ás veces, dependendo da luz, é case unha cuestión de fe observar o gravado sobre a pedra. Neste caso, o visitante conta con dúas axudas fundamentais: pequenos paneis en cor malva que axudan a interpretar as figuras e descubrir as formas circulares da Pedra Grande de Montecelo e a Laxa dás Lebres e o feito de que, polo menos actualmente, a vexetación está ben cortada, de forma que non esconde a arte rupestre. Os paneis consérvanse en relativo bo estado. Hai algún que empeza a borrarse pero, en xeral, son de gran axuda.
Coa vexetación, aínda que o Concello a ten metida en cintura, hai un problema. O parque está totalmente cheo de penachos da herba da Pampa, unha especie invasora que cada vez vai a máis. Igualmente, tamén está cercado por eucaliptos e mimosas por todas as partes. Logo hai que falar das pasarelas. Porque, para facer visitable a zona, decidiuse colocar uns longos paseos de madeira. Son útiles? Depende a quen se lle pregunte. Onte, varias persoas sinalaban que antigamente había camiños naturais -de feito, algúns aínda quedan- que facían máis cómoda a visita, sobre todo con nenos, porque o paseo de madeira, nalgúns puntos, ten unha altura e un perigo considerable para os pequenos. A zona é a miúdo visita por veciños con cans. Talvez por iso, o Concello preocupouse de pór carteis por todas as partes alertando de que é obrigatorio recoller os excrementos dos canes.
Onte a media mañá, non había visitantes. Pero si estaban no parque quen gravaban un documental sobre a arte rupestre. Entrevistaba eles ao investigador Antonio Costa, que explicaba a historia destes petróglifos. Indicaba el que foron descubertos por Sobrino Lorenzo a principios do século XX. E que nos anos setenta catalogounos Antonio da Pena. Cre Antonio Costa, antigo membro do Instituto Pai Sarmiento de Estudos Galegos que se conservan os petróglifos da Caeira en bo estado? «En liñas xerais están ben, están limpos, poden verse ben e coidados. Teñen que facer algo coa herba da Pampa, porque se está inzando todo dela, pero polo demais están bastante ben. Estou seguro de que na zona de eucaliptos que os rodea ten que haber máis gravaos», indica.