Nuria Cotarelo e Santiago Pato residen na localidade na que ocorreu o brutal atentado
24 may 2017 . Actualizado ás 11:47 h.A valdeorresa Nuria Cotarelo estaba na súa casa de Manchester, a apenas 200 metros da Victoria Station, cando escoitou un forte estrondo. Pensou que era tormenta, pero pronto recibiu unha mensaxe que alertaba dunha explosión. "Entón puxen as noticias e xa vin o que pasaba", contaba onte pola tarde desde a súa vivenda. Levaba todo o día encerrada en casa xunto ao seu marido (Asier Martínez, de Ponferrada) e o seu irmán Alberto, que vive en Liverpool pero estaba de visita. "Non nos achegamos á zona porque era un caos, está toda a zona acordoada e non serviriamos de axuda", dicía. Ademais, coa noticia dun detido "había desconcerto, e quedámonos". Enfermeira de profesión, estivo todo o día pendente do teléfono por se a chamaban para ir traballar. "Estamos todas as compañeiras preparadas por se facemos falta", dicía. A media tarde preparábanse para saír. Os tres ían ir a doar, contestando a petición de sangue para atender aos feridos; e tamén para secundar a concentración ante o Concello de Manchester de repulsa polo atentado. "Estamos en shock, pero imos seguir facendo a nosa vida; hai que loitar contra esta secuela, porque agora mesmo o mundo é inseguro", dicía. Aseguraba que pola tarde Manchester estaba recuperando a normalidade. "A xente non deixou de facer a súa vida normal... aínda que o que si hai é máis presenza policial".
En canto viron a dimensión do atentado, Nuria Cotarelo escribiu á súa familia. "Aí era tarde, pero decidimos enviar unha mensaxe por se se levantaban cedo e preocupábanse; avisamos de que estabamos todos ben", explicaba.
En Salford
O ourensán Santiago Pato chegou a Manchester o pasado 1 de maio. Está facendo un doutoramento que contempla unha estancia de tres meses na Universidade de Salford, preto da que reside. A súa casa está a dous quilómetros do centro de a cidade e, por ese motivo, na noite do luns non escoitou a explosión. Lembraba onte que estaba xa na cama cando oíu moito ruído de sirenas. «Vivo ao lado dunha comisaría e adoita ser normal que se escoiten, pero a verdade é que me pareceron demasiadas». Ao día seguinte viu que no seu móbil había moitas mensaxes e chamadas perdidas, e enseguida decatouse do ocorrido. «O tráfico leva todo o día colapsado e os helicópteros estiveron todo o día sobrevoando a cidade», relatou. Como moitos outros cidadáns, a pesar da traxedia intentou manter a normalidade. «Hei ir a traballar como todos os días pero se nota que a xente está afectada», relataba. Con todo, asegura que hai moita solidariedade entre os residentes. «Está a difundirse polas redes sociais o símbolo da abella, que representa os valores do traballo e a solidariedade que hai nesta cidade, e tamén se puxo en marcha unha campaña para que a xente que ten casas ou cuartos dispoñibles póñaas a disposición das vítimas ou os afectados polo atentado». Asegura Santiago que coñece perfectamente a zona na que ocorreu o atentado. «Podiamos ter sido calquera porque é unha zona moi concorrida, eu mesmo estiven alí o sábado pasado pola noite porque é unha zona de saír», pero advirte que o sucedido non vai cambiar os seus plans. «Seguirei o tempo que planificara, isto xera inseguridade pero debemos seguir adiante porque o contrario significaría que damos a batalla por perdida».