A cara de Martin Landau

Sandra Faginas Souto
Sandra Faginas MIRA E VERÁS

OPINIÓN

18 jul 2017 . Actualizado ás 08:44 h.

AMartin Landau críascho tanto cando interpretaba que unha non pode máis que pensar que o que se morreu en realidade é Judah Rosenthal, o prestixioso oculista ao que lle deu vida en Delitos e Faltas, de Woody Allen. Hoxe que se lembra o seu excepcional papel como Bela Lugosi en Ed Wood, o seu primeiro éxito televisivo en Misión: Imposible ou a súa aparición en Con a morte nos talóns, eu non podo máis que ver en Landau a Judah Rosenthal. O médico atormentado pola culpa, enredado na paixón do seu amante, Dolores (a magnífica Anjelica Huston), e asfixiado no labirinto da conciencia. Landau tiña esa dualidade, tamén física -non só emocional- de xerar no espectador atracción e rexeitamento ao tempo, unha bondade monstruosa que o erguía na pantalla sempre como un auténtico ser humano, un ser capaz de calquera cousa. Con esa tenrura que daba medo.

Na pel de Judah demostrou que esas dúas caras conviven á perfección cando a vida se nos vai das mans. A vida construída de anos de traballo, da familia, de rutina. Todo polo descoido dun namoramento que o afoga cando Dolores ameázao con contalo. Landau conseguiu con ese papel que entendésemos o que desprezamos de Judah e de nós mesmos, o inferno do perverso e a necesidade de racionalizalo, de negalo para sobrevivir. Con esa cara de Martin Landau quedo. O rostro da normalidade que dá medo.