A noticia coñécena xa os fieis seguidores de La Voz que, co seu apoio xeneroso, fixeron deste diario o terceiro en número de lectores en España. La Voz, que desde o 2011 escalaba posicións (5.º lugar no 2012 e o 2013; e 4.º no 2014, o 2015 e o 2016) sobe agora ao podio dos tres diarios máis lidos do país, segundo os datos do Estudo Xeral de Medios. Gana así unha medalla de bronce que, como tantas veces se apunta na linguaxe deportiva, sabe a ouro en realidade.
A ouro, si, primeiro, porque os diarios situados na cabeza (O País e O Mundo) son moi difíciles ou imposibles de bater, pois, máis aló do peso xeográfico do seu territorio de edición son, de feito, os dous grandes diarios de carácter nacional. Como Le Monde e Lle Figaro en Francia; ou, en Italia, A Reppublica e o Corriere della Sera.
Pero a ouro, tamén, porque abonda comparar a poboación de Galicia coa dos territorios que, ademais de Madrid, supérana moi de longo (Andalucía, Cataluña e a Comunidade Valenciana) para constatar a fazaña desa terceira posición. Ocorre igual se lembramos que en España existen, ademais de Madrid, non poucas cidades máis ou moito máis grandes que as dúas maiores de Galicia: Barcelona, Valencia, Sevilla, Zaragoza, Málaga, Murcia, Palma, Las Palmas de Gran Canaria, Bilbao, Alacante, Córdoba e Valladolid . Nas tres comunidades citadas e en moitas desas cidades edítanse diarios e a todos lles gaña hoxe pola man o que en 1882 fundou Juan Fernández Latorre para «servir, con todo o entusiasmo da nosa alma e con toda a enerxía do noso patriotismo, os grandes, nobres e desdeñados intereses desta fermosa e querida rexión galega».
Tal foi o norte da acción do editor deste xornal, Santiago Rey Fernández-Latorre, neto do fundador, para lograr o que visto desde fóra podería parecer imposible: converter un xornal pouco máis que local no terceiro máis lido de España, cunha cota do 60 % no conxunto de Galicia.
E é que visto desde fóra pode carecerse das claves para entender o segredo dese salto impresionante, imposible, sen dúbida, sen o excepcional equipo humano que garante que este diario salga todas as mañás ao encontro dos seus case seiscentos mil lectores: dun lado, o servizo ao país, é dicir, aos galegos, desde o rigor da veracidade informativa e a defensa indeclinable dos principios da democracia e o Estado de dereito; do outro, a pluralidade das voces que en La Voz teñen cabida, pois o pluralismo é un dos seus valores esenciais.
A prensa libre, seria e responsable constituíu sempre un patrimonio insubstituíble da sociedade aberta. Hoxe, cando esa sociedade se ve ameazada polas mentiras e o lixo sensacionalista que ensucia as redes, é máis verdade que nunca o que hai un século e medio deixou escrito Víctor Hugo: «A prensa é o dedo que marca a ruta do progreso».