O Ministerio de Facenda fixo pública por terceiro ano consecutivo a lista de morosos co fisco. É unha oportunidade para cultivar o morbo e meterse na intimidade dos grandes debedores, aínda que ten case tanto que ler como o Tratado de Libre Comercio con Canadá, que ocupa máis de mil folios, ten tantos nomes como a guía telefónica dunha cidade media (4.549) e suma tanto diñeiro como o que custaría a construción dunha rede de hospitais: 15.400 millóns de euros. E aí faltan os morosos pobres: os que deben menos dun millón, que non merecen saír nesa lista de selectos.
Na relación hai de todo: caras famosas da tele e o espectáculo, empresarios e empresas de diversa pelame, deportistas de renome, apelidos que frecuentan as revistas do corazón, algún preso, algún procesado, moitos investigados, ricos herdeiros, ricas herdeiras e multitude de inmobiliarias e outras vítimas da burbulla. A Hacienda, que somos todos, non só lle restou ingresos a paralización do mercado do ladrillo, senón a falta de pagamento de promotores e intermediarios, que polo visto seguen entrampados. Dá a impresión -superficial, por suposto- de que hai moitos morosos que, ante as dificultades, o primeiro que fan é deixar de pagar a Facenda. E son nomes que adoitan aparecer nas noticias das páxinas económicas da prensa.
Houbo un tempo, fai tres anos, que aparecer nesa relación era un bochorno. Hoxe son tantos os nomes e tan coñecidos na súa maioría, que a intención de avergoñar ou pór como exemplo xa non ten igual impacto. Todo se desgasta co uso. E é que vemos apelidos que, a pesar de estar mencionados nas tres edicións da guía, seguen gozando de vacacións de pompa, seguen figurando na vida social, son vistos en restaurantes de luxo e seguen participando en reunións de tarde nas que se serven copas e canapés. Algo de patrimonio e diñeiro deben de ter oculto ou moi lenta debe de ser a Xustiza, porque estar entrampados co fisco non lles fixo perder calidade de vida.
Non se eu se un traballador ou un pequeno empresario pillado nun erro ou un renuncio e que ten que pagar principal, intereses de demora e a multa correspondente pode manter a súa poder adquisitivo. Pero non quero seguir por esa liña, porque alguén me pode chamar demagogo. Vou pórme positivo: da relación de grandes morosos de fai tres anos desapareceron xa o 20 %. Ou sexa, que pagaron. Se foi porque estaban na lista e avergoñáronse ou porque lles chegou a recuperación (non como ao 70 % das familias españolas, segundo Cáritas), iso xa non o sei. E tampouco me importa. Só sei que xa non son morosos con Facenda e con vostede.
Vemos apelidos que, a pesar de estar nas tres edicións da guía [de morosos de Facenda], seguen gozando de vacacións de pompa, seguen figurando na vida social e son vistos en restaurantes de luxo