Censura a favor de Rajoy

Fernando Ónega
Fernando Ónega DESDE A CORTE

OPINIÓN

13 jun 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Don Pablo Iglesias Turrión xoga hoxe a presidente do Goberno. Non se que vestimenta usará, se se porá traxe e gravata para estar á altura ou se preferirá mostrarse como aspirante en camisa, porque algo haberá que cambiar respecto da caste e a trama. Será un pequeno detalle. O que promete don Pablo é non ser aburrido. Sabe que nesta moción de censura xógalla. Sente na súa caluga a pantasma de Hernández Mancha, trasquilado na moción contra Felipe González, e el quere parecerse a Felipe , non a Mancha. Sabe que vai saír derrotado, pero intentará saír como presidenciable. É dicir, que a xente vexa que non queda moi mal como presidente e que algún día se lle poderá votar. Ese sería todo o seu éxito. 

O que podemos adiviñar é que leva un látigo de gran envergadura para xustificar por que se quere cargar a Rajoy. Presentarao como a encarnación de todos os males: da corrupción (repetiralle que o PP é o partido máis corrupto de Europa); da desigualdade, porque xa se sabe que con Rajoy crece a economía, pero á conta dos pobres, que son máis pobres, e en beneficio da oligarquía, tejedora da trama; da deterioración dunhas institucións minadas polo descrédito e só Podemos pódeas depurar; da Xustiza, de Cataluña, do peso internacional de España e, se me apuran, do descenso de calidade do xogo da selección nacional de fútbol.

Se don Pablo vai por ese camiño, que irá, vaticínolle pouco éxito. E non porque lle falte razón en bastantes cousas, senón porque Rajoy é demoledor cando llo propón, e creo que llo vai a propor. Unha moción de Podemos dálle a Rajoy recursos para tourear, montar a coña mariñeira e sobre todo, para pór sobre a mesa os datos que necesita para obter algunha rendibilidade en votos dos seus resultados de xestión. Cada crítica será unha oportunidade de ouro para que el poida debullar os seus éxitos cando queira e canto queira, porque o Goberno pode pedir a palabra cando lle pareza pertinente.

Creo, por iso, que Rajoy está encantado con esta censura. Non o botará da Moncloa e daralle unha fantástica oportunidade para lucirse. É incómodo que che chamen corrupto e resulta algo molesto que che identifiquen como xefe dunha banda de ladróns. A case ninguén lle gusta iso. Pero Rajoy, como os grandes investidores, xa o ten descontado. O seu desafío deste día é facer que as acusacións se volvan contra o acusador envolvidas en papel de ignorancia, que as súas críticas sexan un bumerán de populismo e que Iglesias axúdelle botándolle amais unha montaña de catastrofismo. Niso crécese Rajoy. Peor o teñen os socialistas que, nesa refrega, quedan como o da copla: nin con Pablo nin con Rajoy teñen as súas penas remedio.