O Constitucional acaba de tombar unha amnistía fiscal que en realidade nunca existiu. O ministro Montoro negouse a aceptar que en España teña habido unha amnistía fiscal e acabou converténdoa, non sen gran esforzo, iso si, nunha «declaración tributaria extraordinaria». Parece coma se o TC perdese o tempo coas súas resolucións. Tampouco avala a consulta insurxente catalá e, con todo, Puigdemont adiantounos onte, nunha comparecencia soporífera, que se celebrará o 1 de outubro cunha pregunta un tanto cómica. Aínda que, claro, poida que o referendo celébrese aínda que non exista porque o Goberno de Rajoy se negue a recoñecer que se celebrou, que é o que ocorreu co anterior. Co cal o Constitucional se pronunciou sobre dúas accións inexistentes. Para iso querémolo.
Resulta tan difícil de aceptar que os servizos xurídicos, conselleiros, asesores, amigos e familiares de Montoro non advertisen da inconstitucionalidade da norma da que se beneficiaron Rato , Bárcenas, Pujol, Granados , Villa e narcotraficantes varios como que os de Puigdemont non lle avisen da ilegalidade manifesta do plebiscito.
Para os cidadáns preocupados por cumprir escrupulosamente coa legalidade, actitudes como as de Facenda e a Generalitat supoñen un insulto irreparable. E moito desánimo. Fannos pensar que só as elites deste país dispoñen de bula para facer o que lles vén en gana, fronte aos que a nada que se moven cae sobre eles o mazo. Nos dous casos que comentamos, ampárase e axuda aos que están fóra da lei.