O matonismo instalouse nas relacións internacionais. Desde a chegada de Trump á Casabranca, co Rusiagate ao lombo, a mala educación, os desplantes e as bravuconadas están centrando as relacións do que se considera o primeiro país do mundo co resto. Acabamos de ter a última proba hai só unhas horas en Bruxelas, no encontro cos principais líderes de UE e a OTAN.
Encontro que se pode resumir nunha rifa, un empuxón ao presidente montenegrino e o acatamento sumiso dos nosos mandarines ás súas esixencias. O tempo hanos acostumado a reverenciar con frecuencia a quen exercen liderados, pero o acontecido entre os europeos e aliados e Trump non é só unha reverencia. É unha rendición.
Trump pasou por Bruxelas como pasa pola vida. Instalado na grosería. Cada un transita como quere e el elixiu este modelo. O que non debemos de soportar son as humillacións e desplantes aos que somete a quen nos representan. Se non fóra tan humillante resultaría ata gracioso que un personaxe tan sombrío, cunha biografía repleta de sospeitas e certezas, veña a darnos leccións de comportamento. Resultaría divertido se non fose o tufo que deixa a ofensa e caudillaje.
Por iso hai que acabar con este modelo de submisión e sometemento que o matón de barra está a impor e que ninguén, polo visto, atrévese a cortar. Porque corremos o risco de que pronto acabe póndonos de xeonllos. A todos. E iso non será só culpa do soez Trump senón de quen llo consenten.