Abstinencia fiscal

Carlos Agulló Leal
Carlos Agulló O CHAFLÁN

OPINIÓN

26 may 2017 . Actualizado ás 07:59 h.

Moitos, estes días, estarán a asumir a dolorosa -e con todo, cívica- rendición de contas ante o fisco. Mentres, as noticias chospen como refachos de metralleta, un tras outro, os casos de personaxes que, cos seus reais descansando no fatuo Olimpo futbolístico, créense por amais do ben, do mal e da Facenda pública. Que -lémbrao, mortal- somos todos, aínda que uns máis que outros.

Un expresidente do Barça ao que acusan de forrarse con fichaxes indecentes entra en prisión. Neymar, Messi, Cristiano ... desfilan polos xulgados. Pero non viaxemos tan lonxe, a fiscalía do Supremo investiga se Lendoiro cometeu fraude na negociación de débedas con Facenda. A xulgar pola hiperbólica pleitesía que lles dedicamos, quen diría que (presuntamente) débennos tanta pasta. Quizais a clave estea niso, no desorbitado das cantidades. Parece imposible que alguén nos deba tanto diñeiro a nós, pobres aspirantes ás briznas da súa gloria, aínda que sexa acadada só a través dun autógrafo conseguido ás portas dun hotel no que podemos pasar horas desgañitándonos como o neno ao que levamos da man.

O neno quedou sen profesor de apoio, e a operación de cataratas atrásase máis do razoable; pero non importa, a culpa será doutros, non destes titáns aos que consentimos que nos sisen todo o que poden. A ciénaga empezou a estenderse hai moito tempo. Calquera que alcance a pór un pé nese paraíso quere exercer o seu dereito á abstinencia fiscal. Hainos que nin de lonxe teñen o brillo das estrelas, pero quérense cobrar a súa parte de mercador. Que é nosa, aínda que non o vexamos porque o oropel céganos.