A ocasión merecíao e por iso colocaron no lugar máis vistoso a quen representan ese futuro. Á mocidade: Guerra, González, Barreda, Rubalcaba, Bono, Lambán e Corbacho, entre outros adolescentes.
Ao fin ía ser presentada en público quen ostenta o mérito de facer toda a súa carreira política como tapada. Foi a tapada dos imputados Chaves e Griñán; séguese tapando cando se lle lembra que o paro xuvenil excede o 50 % e foi a tapada da xestora do PSOE ata que, cando xa non había máis remedio, decidiuse a dar o paso á fronte.
A lideresa andaluza apareceu en público para dicirlle ao mundo que está aí e para pedir que o PSOE «sexa sempre 100 % PSOE», que é unha originalísima idea, digna dos grandes pensadores da Ilustración. E para lembrarnos que papá é fontaneiro coma se os demais fósemos fillos de Onassis ou de Jordi Pujol.
Tras o descubrimento da tapada e as profundas mensaxes e debate de ideas que expuxo; o percorrido errático de Sánchez e a apatía de López, os militantes socialistas téñeno cru para elixir a un líder que sexa capaz de acabar coa discordia e a bufonada dos últimos meses. Outra cousa ben diferente é atopar un presidente do Goberno. Porque visto o que hai, cunha simple mirada algúns creemos que ao líder que o socialismo necesita para poder gobernar, ese que sexa capaz de gañar unhas eleccións, aínda lle están cambiando os cueiros.