Portugal resístese a aceptar o descanso semanal para a súa flota arrastreira que faena no Cantábrico

Dous anos despois, idénticas discusións. A reunión do Comité Luso Español de Pesqueiras (Colep) que debe renovar o acordo de pesca entre ambos os países segue encallando en canto topa co descanso semanal, ese amarre de fin de semana que realiza a flota española e do que están exentos os barcos que ondean pavillón portugués, e que a maior parte do arrastre do Cantábrico cre que debía ser para uns e outros.

É a opinión da maioría dos arrastreiros galegos, plasmada ademais en forma de acordo do Consello Galego de Pesca e de postura unánime do Parlamento de Galicia. Pero Portugal non está polo labor. O Goberno e o seu sector están «pechados en banda» e non aceptan a esixencia galega de que as flotas que traballan no mesmo caladoiro deben facelo en «idénticas condicións», explicou Torcuato Teixeira, secretario xeral da coruñesa Pescagalicia.

José Apolinário, secretario de Estado dás Pescas, admite que se trata dun problema político importante, pero alíñase coa patronal portuguesa e parte da española -aquela que agrupa aos barcos lusos de capital galego- que non perciben que haxa eses desequilibrios que denuncian os da banda norte do Miño. Para Pescagalicia está claro que si. E esas desigualdades provocan un claro problema de comercialización, posto que ao traballar sábados e domingos, os lusos son capaces de abastecer o mercado os luns e os martes, adiantándose así aos españois, que, ao descansar a fin de semana, non chegan á poxa ata o luns pola tarde ou o martes. E resulta que, «según admitiu Portugal, a súa flota vende o 90 % da xarda e o 20 % do xurelo nas lonxas galegas», di Teixeira. «Con esa afirmación non se pode defender que non invaden o noso mercado», engade o representante de Pescagalicia.

Outros desequilibrios

O da comercialización non é o único desequilibrio que aprecian desde a organización coruñesa, que alude á autorización de que dispoñen os portugueses para faenar con tren de birlos a doce millas da costa española, un complemento do arrastre prohibido para os españois e a que no Cantábrico faenen 30 arrastreiros portugueses -aínda que a maioría teñen capital español- e só 15 españois traballen en augas lusas.

Teixeira cre que non se pode sacrificar a 70 arrastreiros españois por unha quincena de barcos que traballan en Portugal, co que suxire deixar sen asinar o acordo de pesca, na súa parte de augas continentais e deixar os pactos para a pesca transfronteiriza no Miño e o Guadiana.

Pero o Goberno español é tallante: «O acordo é necesario para dar estabilidade aos operadores de ambos os países, polo que ambas as Administracións mostraron o seu convencemento sobre a importancia da súa renovación, ademais da súa disposición a que o próximo acordo teña unha duración superior ao actual». Cinco, a proposta de Portugal.

---

---

---