Jesús Lixeiro, Florentino Carballa e Francisco Castiñeiras perderon a vida na ría de Pontevedra
27 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Jesús Lixeiro, «Suso»
Curtido en alto mar e próximo a xubilarse. Jesús Lixeiro era un lobo de mar. Tivo barco propio -mesmo foi patrón maior de Pontevedra-, marchouse á pesca do atún en alto mar, onde sufriu un accidente que lle provocou queimaduras no corpo. Hai un tempo enrolouse como mariñeiro no Novo Marcos, onde tamén traballaba o seu fillo Adrián. Fíxoo, ao parecer, para estar máis preto da familia, agora que enfilaba a recta da xubilación. Tiña 56 anos e unhas ganas enormes de gozar, sobre todo, dos xogos coa súa neta, cousa para a que nunca lle faltaba tempo. «Encantáballe estar con ela», dicían onte. Deixa tres fillos.
Francisco Castiñeiras, «Pacón»
Coa pesca no sangue e armador. Aprendeu a navegar antes que a andar, din quen lle coñecían; é dicir, todo Campelo. Pacón, de 37 anos, era fillo de mariñeiro e en casa sabían ben o que era o mar e as desgrazas que trae. Aínda que sufriu varios contratempos con outros pesqueiros como o Aquí está, o anterior barco da familia, e o NovoMarcos , ningún cobrouse vidas. Ata onte. levou a súa e a de dous veteranos mariñeiros.
Florentino Carballa, «Coco»
Pai de cinco fillos e «moi bo veciño». Florentino Carballa, Coco, de 56 anos, traballara hai tempo no mar. Despois fíxoo nunha depuradora de Raxó, en Poio, e ao fallar o traballo en terra, volveuse enrolar. Contábao o pequeno dos seus cinco fillos, que agardaba xunto ao seu fogar a que chegase o seu irmán Carlos, sobrevivente do naufraxio, e a súa nai, Rosario, que estaba no hospital cando se decatou da traxedia. A muller estaba a coidar a unha neta dela e do falecido. A nena ocupaba os desvelos de Florentino, ao que quen viven porta con porta con el definen como «moi bo veciño».