Polas consultas de neuroloxía empezan a aparecer pacientes preocupados polos seus problemas de memoria. Saturación, estrés e falta de atención son as razóns. No noso día a día manexamos moita información. A boa noticia é que existen estratexias para lembrar mellor: exercicio, dieta sa e reducir os estímulos cerebrais.
16 oct 2016 . Actualizado ás 17:38 h.A vida moderna desenvólvese no medio dunha constante sobrecarga de información. Cada vez temos máis cousas na cabeza: guasaps, emails, noticias, alarmas do móbil e redes sociais van pasando por diante dos nosos ollos mentres tratamos de ser os mellores pais, progresar no traballo e chegar a fin de mes. Por iso é polo que neurólogos e psicólogos estean observando a aparición nas súas consultas de pacientes novos preocupados polos descoidos do día a día. Pero, que pasa pola nosa cabeza cando nos deixamos esquecido o móbil, as chaves ou o petisco do computador en calquera parte? «Ao estar pendentes de tantas responsabilidades e tarefas cotiás, non empregamos a nosa concentración nas accións básicas. Convertémolas en automáticas e deixamos de manter a atención á hora de desempeñalas», explica a neuróloga do Hospital San Rafael da Coruña, Cristina Sueiro Padín. «A atención é a porta de entrada dos recordos. Se non hai atención, non hai memoria. E as emocións son parte fundamental no proceso de codificación dos recordos. Se non hai interese, dificultamos o proceso de gravación», engade a doutora Sueiro.
Descoidos diarios
Vanessa Vilas Riotorto, coordinadora do Grupo de Traballo de Neuropsicoloxía do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia, pon un exemplo para que o entendamos mellor. «Todos lembramos moi ben o día de nacemento dun fillo, pero non tan ben o que comemos fai catro días». Segundo esta experta, os chamados descoidos do día a día poderían englobarse no que Daniel Sachter, -catedrático en Harvard, experto en neuropsicología e autor do libro Os sete pecados da memoria (2001)-chama o pecado da distractibilidad. «Sucede cando a nosa atención non está totalmente focalizada no material a lembrar», afirma Vilas Riotorto. É o que pasa, por exemplo, cando esquecemos onde deixamos as chaves. «Chegas a casa pensando onde tes que ir despois de comer, deixas as chaves na mesa do salón e logo non logras lembrar onde as puxeches. Pois ben, esa información non se perdeu. Simplemente, non se rexistrou ou se rexistrou con fallos: por problemas de atención. Normalmente, colocamos as chaves en calquera sitio sen prestar atención ao que facemos. Por iso, o dato non chega á memoria de maneira que se poida almacenar».
Xa nos quedou claro que a atención e as emocións forman parte do proceso de xeración de recordos. Pero por que hai cada vez máis pacientes nas consultas de neuroloxía preocupados polos seus descoidos? Na maioría dos casos, débese ao ritmo de vida estresante que levamos, pero tamén a trastornos no estado de ánimo, falta de motivación e interese e un exceso de responsabilidades unido á autoexigencia de querer lembralo todo. Di Sueiro que, de todos os xeitos, «tampouco debemos angustiarnos por non poder rememorar todo o que nos gustaría. A nosa memoria é limitada». Que llo digan a Funes o memorioso, o personaxe de Borges que o lembraba todo. O esquecemento é o antídoto necesario contra os excesos de memoria. Así o corrobora a psicóloga Vanessa Vilas: «A boa noticia é que unha función da memoria é o propio esquecemento. Segundo o filósofo francés Theodule Ribot, «o esquecemento, excepto nalgúns casos, non é unha enfermidade da memoria, senón unha condición da súa saúde e da súa vida».
Sen atención e emoción, non hai recordo. Case ninguén esquece o nacemento dun fillo, pero si o que comeu fai catro días