O urbanismo absurdo que ningún goberno corrixe

Enrique Gómez Souto
enrique g. souto LUGO / LA VOZ

LUGO CIDADE

fotos: kike

Ao longo da cidade atópanse rechamantes solucións urbanísticas dignas de ser revisadas

28 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Unha beirarrúa intransitable na maior parte do seu ancho porque o beiril da casa está tan baixo que o fai imposible ou un «balcón» que ocupa gran parte dunha beirarrúa. Esas son cousas que pasan na capital lucense e, nalgúns casos, pasan desde hai moitos anos sen que ningún goberno local adopte medidas para corrixir o disparate. Os que seguen son só un pequeno botón de mostra.

Na rúa Río Eo, no último tramo na baixada a Río Sil, a beirarrúa só é transitable na metade máis próxima á calzada; e non é unha beirarrúa especialmente ancha. Por que é así? Ocorre que o edificio ten un beiril a tan baixa altura que non permite o paso de persoas de estatura normal. De feito, foi un punto no que durante anos moitos se deron desagradables cabezazos. Para evitar accidentes, foi colocada unha xardineira (ten hierbajos) que impide o paso pola beirarrúa no ancho que ocupa. Ninguén ao longo dos anos buscou unha solución a un problema que ocasionaron quen deseñaron o edificio e quen deron o visto á licenza.

Hai casos parecidos a este aínda que non tan rechamantes. Curioso é tamén o dun dos edificios da Quinta de Pérez, con fronte á Segunda Ronda . Do mesmo xeito que no caso anterior, o edificio ten un beiril cunha altura inferior á que calquera lucense de talla normal. Co cal, é un espazo morto, cheo de maleza e onde non é improbable que algún neno se dea un bo golpe.

Alguén cre razoable un «balcón» que ocupe case a mirade dunha beirarrúa? Pois en Lugo existe máis dun. Por rechamante, na foto móstrase o existente na rúa Santiago, moi preto do cruzamento coa Ronda do Carme. Non está moi claro para que foi deseñado, talvez para facilitar o acceso a algún dos portais, pero esta función, a primeira vista, non parece ser a causa.

No caso da beirarrúa da dereita, en sentido descendente, de Pintor Corredoira o asunto ten a súa faragulla. O muro que peche as pistas de atletismo da cidade cultural, de súpeto ábrese cara ao centro da, ata aí, ancha beirarrúa e redúcea ao tamaño habitual en Lugo. Uns metros máis abaixo, este muro na conexión co peche do pavillón polideportivo deseña un estraño e inexplicable recuncho., a l vez que deixa un paredón antiestético e medio cuberto de pintadas.

Ruela

No menú de solucións urbanísticas curiosas figuran algunhas ruelas e accesos a portas de garaxe ou almacén. Neste último caso, chama a atención o existente en Lamas de Prado, practicamente fronte ao cruzamento coa rúa Ourense. Estreito, moi estreito, e longo chama a atención de numerosos automobilistas, moitos dos cales pregúntase que obxecto teñen os bordos.