A defensa do párroco mantén firme un áspero pulso entre medio concello e o Obispado de Lugo
21 may 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Se o bispo de Lugo intuíse as consecuencias que se derivarían do cambio de párrocos que levou a cabo en xaneiro, probablemente non o tería feito. Porque desde entón ten de uñas a boa parte dos veciños de Friol e de parte de Guitiriz . E non só iso. Conseguiu que unha poboación envellecida e sen moitas ganas de movemento háxase unido para reivindicar ao seu párroco, don Ramón. Non queren outro. E están dispostos ao que sexa para restituír a situación previa ao desafortunado movemento de pezas executado polo bispo.
«Eu atendín a moitos curas e nunca vin isto. O que quixo marchar, marchou, pero a don Ramón quixérono levar ás escondidas por un capricho tonto», di Delia Barreiro, unha señora de 87 anos que non está nin máis nin menos indignada que o resto dos seus veciños co estropicio eclesiástico que se fixo na parroquia. O caso de Friol non é tan extraordinario. Nuns tempos nos que as vocacións son algo menos que un ben escaso, os católicos galegos, especialmente os que viven no medio rural, non gustan destes cambios de párroco. De cando en vez salta algún conflito, pero non dura moito. O extraordinario deste caso é a tenacidade coa que os fregueses reclaman o regreso de don Ramón.
Ata o momento, os friolenses manifestáronse en case todas as parroquias afectadas e han ir a ensinarlle as súas pancartas ao bispo de Lugo e ao mesmísimo papa Francisco na súa recente visita a Fátima. O pulso que manteñen co Obispado e que superou xa unha entrevista do bispo co alcalde e outra coa plataforma veciñal ten á comunidade sen párroco. Nun principio, don Ramón foi destinado a Ribas do Sil, no límite da diocese. Alí estivo un mes e pico. O mesmo que o seu substituto en Friol. Ambos renunciaron. Así que agora as parroquias de don Ramón están sen pastor. Non hai máis misas que as se piden por funerais e os sacramentos e ofíciaas un sacerdote que envía puntualmente o Obispado. E don Ramón? O pobre cura, que se viu sometido a unha presión que non agardaba, tivo unha crise de estrés e agora está sen destino. Pode dar misa, si, pero non nas parroquias que antes tiña. Iso din os veciños, prohibiullo o Obispado.
O home anda por alí sen saber como vai acabar toda a lea. Porque os veciños están moi lonxe de dar o seu brazo a torcer: «Don Ramón é un cura que mira por todos, que axuda aos necesitados, aos peregrinos, atende as persoas maiores, a quen necesita compañía...», explica un membro da plataforma.
-Pero iso fano todos os curas... non?
Fago a pregunta varias veces, en varios puntos do concello e sempre recibo unha catarata de argumentos a favor de don Ramón, que, ao parecer, é un cura moi especial.
Ofrecéronlle un emprego
A don Ramón os veciños hanlle ofrecido tamén quedar en Friol. Un emprego e un lugar no que vivir cos seus animais e as súas cousas. Así de duro está a pórse o conflito. O home prefire non dicir nada. Bastante batifondo hai xa como para que el se poña tamén a falar.
«No Obispado non entenden que os veciños tamén formamos parte da Igrexa», afirma outro membro da plataforma. A verdade é que a operación deixou bastantes reflexións entre os católicos da zona: non é o labor que facía don Ramón a que predica a Igrexa?, por que cambialo de parroquia cando acadara unha integración tan notable cos seus veciños?, por que non lle deixan dar misa aos seus antigos fregueses? «Antes era obrigatorio ir a misa todos os domingos. E agora que pasa?», quéixase unha señora en Miraz.
Non fai falta chamar a moitas portas para comprobar que o índice de popularidade do bispo de Lugo na zona é similar á de Donald Trump en México . E, chegados a este punto, non parece tampouco que ningunha das dúas partes teña intención de ceder. Na parroquia de Roimil, unha señora achégase a Marcos, un dos membros da plataforma: «Que? Sábese algo?». «Aínda non; é moi cedo», responde este novo empresario que se implicou a lume de biqueira coa defensa do sacerdote trasladado. A pregunta da señora ten que ver coa carta que lle entregaron hai uns días ao secretario do papa na visita a Fátima: «Unhas rapazas andaluzas tiveron un problema parecido e aos quince días de enviarlle unha carta ao papa deulles audiencia».
A reivindicación, a cargo de a cal se puxo o propio alcalde, uniu ás catorce parroquias afectadas como nunca antes puidesen pensar: «Algún di que estamos facendo polo párroco o que non fixemos polo prezo do leite», admite o rexedor. E seguramente é verdade. Hoxe había outra manifestación. E o calendario de mobilizacións vai sumando datas. Seguiremos oíndo falar da rebelión de Friol, non cabe dúbida.