Brais Rodríguez, monfortino residente en Suíza, conta cunha colección de 210 camisetas do club
29 jul 2017 . Actualizado ás 21:13 h.Os anos nos que o Real Club Celta cegou co seu fútbol en Europa non pasaron desapercibidos para os afeccionados. No caso de Brais Rodríguez, un fillo de monfortinos emigrados a Suíza, supuxo que intensificase aínda máis o seu vínculo co conxunto olívico. Isto tivo como consecuencia que este mozo se decidise a coleccionar camisetas do club vigués.
Na actualidade dispón dunha colección de 210 camisetas. Todas son diferentes. A máis antiga data do ano 1968 e a máis moderna é da pasada tempada. Con apenas un ano, Brais recibiu a súa primeira camiseta, posto que o seu pai era un auténtico seareiro do Celta . Ademais, a familia que o coidaba en Xenebra -é a cidade na que reside a familia- mentres os seus pais traballaban era natural de Vigo. Foi nese momento onde empezou o seu noivado co equipo. «Ou amor eterno aconteceu nos bos anos do Celta en Europa, cando ou noso nivel futbolístico asombraba a todos vos afeccionados», sinala Brais Rodríguez.
Ata que cumpriu vinte anos recibía cada tempada dúas camisetas do equipo. Foi precisamente con esa idade cando se expuxo comezar a colección. «Vin as que me faltaban e engancheime buscando as de todos vos futbolistas. Como me seguen faltando algunhas, continúo con esta afección», engade.
Probas de autenticidade
Nesa procura de camisetas, Brais protagonizou varias anécdotas. O máis difícil é atopar elásticas antigas, polo que este afeccionado suízo con raíces monfortinas busca probas de autenticidade, porque algúns coleccionistas intentan coar unhas correntes de tenda. Lembra que nunha ocasión uno chegoulle cunha camiseta talla S de Gudelj, o que lle fixo desconfiar, posto que o ariete usaba a XL. «Todo é controlado como a serigrafía, a talla do xogador e algúns segredos de coleccionistas. Para iso teño amigos que me indican vos trucos, como é ou caso dun historiador do Real Club Celta ou de Isaac Rodríguez, que é ou máis grande coleccionista de camisetas do equipo, con máis de trescentas, algunhas dás que me faltan a min», indica Rodríguez.
A camiseta máis difícil de conseguir foi a de Mostovoi nun partido de Champions en Milán, xa que se usou só nun partido. «Tamén foi difícil lograr as especiais dous partidos de homenaxe a Gudelj e a Alvelo», di.
A Brais fáltanlle seis. Son as dos partidos que xogaron o Celta e o Deportivo polo Prestige. Ten contactos con futbolistas do primeiro persoal do equipo vigués. Cando viaxa a Vigo acode aos adestramentos, despois dos que fala con eles.
Estivo varias veces invitado no palco de Balaídos, onde presenciou un Celta -Sevilla sentado con Hugo Mallo e Nolito. Tamén se despraza por Europa a velos. «Fun a Liexa, Ámsterdam e Manchester», engade. Brais preside a Pena Celtista de Xenebra, que se creou fai tres anos. Conta con 65 socios. Todos os meses se despraza a Vigo a presenciar un partido.
O botín máis prezado que ten é unha bota bañada en ouro de Mazinho. «Hai anos ou Celta pediulle bañar tres botas de varios futbolistas, pero ao final anulou ou pedido e ou xoieiro gardounas. Fai un ano ensináronma por interesáballeme, pero ou prezo era moi elevado. A sorpresa chegou non Nadal, porque debaixo dá árbore atopei a de ouro. Foi ou mellor agasallo que puiden recibir dous meus pais e nunca me separarei dela, salvo que Rafinha e Thiago xoguen xuntos non Celta , porque nese caso haberá que regalarlla ao seu pai», conclúe Rodríguez.
Tamén ten as de Mostovoi da remontada ao Aston Vila. Con elas marcou un gol e deu unha asistencia nese partido. Brais ten un piso en Carude, barrio no que se lle coñece como «ou neto do Paquiño dous pequeniños».