Repaso en imaxes antigas aos cambios sufridos por esta localidade ribeirá situada entre Chantada e O Saviñao
03 mares 2017 . Actualizado ás 08:32 h.Poucos lugares resultan tan acaídos como Belesar para explicar os cambios vividos no último medio século polos poboadores da ribeira do Miño. Dividido en dous barrios, un na beira de Chantada e outro na do Saviñao, esta localidade deulle nome ao encoro máis grande de Galicia e as súas casas libraron de quedar anegadas pola central dos Peares, pero non de ver alterada a súa vella fisonomía de vila fluvial. Estas dez fotografías explican eses cambios.
Non se pode dicir que alguén víu realmente unha cousa ata que non se comproba o feito cunha fotografía dela, dicía Zola. Certo ou non, a Manuel Lorenzo Nóvoa, que é quen informa sobre este conxunto de imaxes, parece que non lle fai falla mirar para elas para dar todo tipo de detalles.
. Unha procesión na vella ponche, nunha fotografa tomada non ano 1935 dende a Casa de Valladares. Ou crego está non medio rodeado de mulleres, todas elas con pañoleta branca, nun detalle que hoxe resulta curioso pero daquela era habitual. Na outra beira, parte dás casas dá beira de Lemos. Arriba, a Casa dúas Regales ou Patiños coa galería que aínda conserva tras dunha boa restauración
. Belesar ao pé do río e A Ermida, outra aldea dá parroquia de San Bartolomeu de Belesar na que domina ou verde dous prados e as mazairas na ladeira do río de Santa Lucía. Na parte de abaixo desta aldea e ao pé dá estrada dá estrada está a vella Granxa dá Ermida, que hoxe alberga unha importante adega
. A vella ponche co seu arco central de medio punto entre outros de oxiva, todos eles de enormes perpiaños dá boa pedra de granito desa zona do Miño.
. A ponche e a beira chantadina dá aldea, nunha foto sacada dende A Laranxeira. Falta a actual estrada, construída en 1927. A vía cara Chantada era ou camiño romano dous cóbados que a partir dá Casa de Valladares (na foto, non alto dá aldea) partía baixo un rechamante emparrado que daba sombra aos camiñantes
. Nesta imaxe dous anos 50 vese á familia dá Casa do Paradela na súa lancha. Están xunto á presa dúas Peares aínda co encofrado sen retirar porque, daquela estaba en construción
. 200 metros augas arriba dá desembocadura do río dá Santa Lucía están Os Poexos, un gran penedo que parece fendido en dous. Formaban unha illa non Miño na que a auga pasaba polo medio cando había chea. Era un dous mellores lugares para coller lampreas, pero un pouco perigoso. A foto está sacada non 2003, durante unha baixada de nivel que as deixou á vista
. A zona de Augamil na beira do Saviñao, foi ou lugar que escolleu ou fotógrafo para ver a vella ponche e a casa de Valladares e ou curioso chopo ou ciprés que se ve ao pé do río
. Póster de turismo dous anos 80. A aldea garda aínda unha harmonía non urbanismo, cores e materiais e a estrada dá Cova non era nin proxecto
. Nestra foto tomada dende a curva de Soto, vese toda a aldea do Saviñao e a chamada Casa dúas Coletes (a primeira pola esquerda)