A renuncia de Comey a declarar no Senado complica o futuro legal de Trump

ADRIANA REI NOVA YORK / CORRESPONDENTE

INTERNACIONAL

YURI GRIPAS | REUTERS

Expertos ven indicios suficientes de obstrución á xustiza por parte do presidente

14 may 2017 . Actualizado ás 09:37 h.

Nos últimos días, Donald Trump deu munición suficiente aos argumentos de varios expertos legais que apuntan a que as súas accións constitúen un posible caso de obstrución á xustiza -un cargo que orixinou o comezo do proceso de impeachment contra dous presidentes nos últimos 43 anos-. Por iso, nas mesas de debate repítese unha e outra vez a mesma pregunta: Supón o despedimento de James Comey un perigo legal para Trump? Para moitos, a resposta é rotundamente afirmativa, sobre todo tras coñecer que o ex director do FBI declinou a invitación que lle fixo o Comité de Intelixencia do Senado, para falar sobre as razóns da súa abrupta saída no medio da investigación sobre a suposta inxerencia rusa nas eleccións.

O rexeitamento produciuse xusto despois de que o presidente ameazase publicamente a Comey con supostas gravacións que porían en dúbida as versións que diferentes medios de comunicación están a publicar sobre o encontro que Trump e Comey mantiveron en xaneiro durante unha cea celebrada a petición do ex xefe do FBI.

Esta ameaza de Donald Trump escandalizou a boa parte da clase política estadounidense por dous motivos. Primeiro, pola posibilidade de que o presidente realice gravacións dos seus encontros privados na Casa Blanca e, segundo, pola intimidación que podería supor unha advertencia destas características. 

Reunións secretas

Agora, o Partido Demócrata reclámalle a Trump que entregue esas cintas, ou que admita que mente. A chea chegou a tal nivel que, segundo TheNew Yorker , a posible destitución do presidente -o proceso coñecido como impeachment- abordouse en reunións secretas entre congresistas demócratas e republicanos, aínda que sen avances. Para os primeiros, é evidente que o cesamento de Comey supón un claro caso de obstrución á xustiza despois de que o propio Trump explicase o motivo do despedimento: «Cando decidín facelo díxenme a min mesmo que esta cousa de Rusia -Trump é unha historia inventada», confesou o neoiorquino.

«Volveríame tolo se un cliente meu di algo así», explicou Robert Bennett, avogado que defendeu a Bill Clinton durante o escándalo de Monica Lewinsky. «É tan estúpido o que está a facer», engadiu sobre Trump. Bennett admitiu que, co que de momento se sabe, non hai suficientes evidencias que demostren a obstrución á xustiza.

O código penal de EE.UU. define obstrución á xustiza como «influenciar, obstruir ou impedir a administración xusta da xustiza dun xeito corrupto, con ameazas ou á forza». É importante sinalar que as normas do Congreso para delimitar un caso destas características son moito máis sensibles que as dos tribunais. Como exemplo están as experiencias de Clinton e Richard Nixon; ningún enfrontouse a cargos criminais por obstrución á xustiza pero ambos foron acusados diso.

Sen aludir á crise desatada, onte Trump deu o seu primeiro discurso de gradación na Universidade cristiá de Liberty, en Virginia. Era a primeira vez que o presidente comparecía publicamente desde que despediu a Comey e alí aproveitou para volver cargar sen piedade contra o establishment, ao que definiu como «un pequeno grupo de voces fracasadas que pensan que o saben todo e que queren dicirlle a todo o mundo como vivir e que pensar». «Gocen da posibilidade de ser outsiders», aconsellou aos estudantes un riseiro Trump.

Os demócratas temen que o novo director sexa outro aliado incondicional do magnate

Ron Sachs / POOL | EFE

Coa saída de James Comey da dirección do FBI, a Casa Blanca abre agora un proceso de selección no que Donald Trump está a considerar a case unha ducia de candidatos para substituír ao exlíder da axencia. O fiscal xeral, Jeff Sessions, e o seu número dous, Rod Rosenstein comezaron onte a entrevistar aos primeiros catro nomees: O senador John Cornyn, segundo do caucus republicano no Senado; o director en funcións do FBI, Andrew McCabe, quen esta semana contradixo á Casa Blanca en varias ocasións; Alice Fisher, unha avogada que dirixiu a división criminal do Departamento de Xustiza durante a Administración de George W. Bush; e Michael J. García, un xuíz da Corte de Apelacións de Nova York que anteriormente foi fiscal para o distrito sur do mesmo estado. Entre todos eles, quen máis preocupa aos demócratas é Cornyn, un fervente defensor de Trump que serviu de can de ataque do neoiorquino. «Tomaremos unha decisión moi rápido», dixo onte o presidente sobre un nomeamento que podería chegar antes do próximo venres. 

Un detractor de Hillary

Segundo fontes da Casa Blanca, a lista tamén inclúe ao representante de Carolina do Sur, Trey Growdy, todo un pesadelo para Hillary Clinton. Growdy non só presidiu a investigación do comité da Cámara baixa sobre a morte de estadounidenses en Bengasi, senón que tamén foi unha das voces máis críticas contra Comey por non ter procesado a Clinton na investigación sobre os correos electrónicos. O presidente tamén estaría a considerar ao exagente especial do FBI, Mike Rogers e ao excomisionado de policía da cidade de Nova York, Ray Kelly, a quen Bill Clinton tamén cevaluó para o mesmo posto, algo que beneficiaría un acordo entre republicanos e demócratas.

Ron Sachs / POOL | EFE

Segundo TheWashington Post , tamén foron entrevistados outros catro candidatos para actuar como director interino, aínda que se McCabe non fose elixido titular podería permanecer no posto. Washington volveu así a pór en marcha un mecanismo de avaliación no que unha vez máis, a última palabra teraa o Senado estadounidense. Ningún terao doado. O elixido deberá de traballar baixo unha enorme presión e reconducir o liderado da investigación sobre a suposta inxerencia de Moscova nas eleccións presidenciais.

A Casa Blanca ameaza con eliminar as roldas de prensa

Desde que Donald Trump chegou á Casa Blanca, non pasou nin unha soa semana sen que o presidente de EE.UU. cargue contra os medios de comunicación. Televisións, radios e xornais estadounidenses están xa máis que acostumados ao famoso fake news dun mandatario que, a menos que se comulgue ferventemente coa súa palabra, só ofrecerá menosprezo contra as cabeceiras máis importantes do mundo. 

Nos últimos días recruouse a guerra que o neoiorquino declarou publicamente á prensa e o único culpable, unha vez máis, foi o propio presidente. As permanentes contradicións co seu equipo na Casa Blanca durante a maior crise da nova Administración causaron tanto desconcerto que os medios analizaron con tesón as diferentes versións, contrapondo cada unha das posturas e evidenciando a gravidade da devandita discordancia.

Co seu habitual desdén contra a primeira emenda da Constitución dos Estados Unidos e con rabecha incluída, Donald Trump respondeu: «Talvez o mellor que poida facer é cancelar todas as futuras roldas de prensa e entregar as respostas por escrito, en aras da exactitude». A ameaza do presidente é só unha proba máis da súa ignorancia sobre o que supón un sistema democrático no que a liberdade de prensa é un elemento fundamental. Algúns expertos creen que é só cuestión de tempo para que o presidente decida rematar a súa interacción cos medios e así evitar calquera tipo de crítica. 

Caos comunicativo

E é que as contradicións sobre o fulminante despedimento do director do FBI, James Comey, dispararon as alarmas como poucas veces na capital estadounidense. Foi o propio Trump quen elevou a confusión ao asegurar que ía despedir a Comey á marxe das recomendacións de Xustiza, cando horas antes a Casa Blanca sostiña que o fixo por consello do fiscal xeneral adxunto, Rod Rosenstein. «É complicado comparecer con total rigorosidade», xustificou Trump tras as continuas meteduras de pata.

O caos comunicativo completouse coa mensaxe oficial da nova Administración de que Comey non contaba co apoio dos seus empregados, algo que desmentiu no Senado e, baixo xuramento, o director en funcións do FBI, Andrew McCabe. McCabe ademais confirmou que a investigación sobre a inxerencia rusa nas eleccións é algo «moi serio», mentres que Trump insiste en asegurar que se trata dunha invención dos medios e do Partido Demócrata por ter perdido as eleccións.