Unha radio en Siria só emite sons de animais para protestar contra o réxime
26 feb 2017 . Actualizado ás 10:33 h.Hai unha radio en Siria que só emite sons de animais: o piar dos pajarillos, o graznar dos corvos, relinchos de cabalos… E así todo o día. É como O entroido dos animais de Saint-Saëns pero sen música. Trátase dunha protesta, unha broma política.
Radio Fresh FM, que é así como chámase a emisora, ten a súa sede nun pobo do sur da provincia de Idlib, nunha zona controlada pola oposición ao réxime de Al Asad. Tras o entusiasmo da revolución do 2011, creouna un activista pola democracia chamado Raed Faris para que fose a voz do pobo liberado. Desde entón, Radio Fresh FM ha ir correndo as mesmas vicisitudes que a revolución. Primeiro foille máis ou menos ben, e puido crear unha programación completa, con espazos de debate, noticiarios, musicais, infantís… Daquela tomaron o control as milicias islamitas e a cousa foise complicando.
Durante un tempo, cando o pobo estivo en mans do Estado Islámico, Radio Fresh FM foi clausurada. Despois as milicias pelexáronse entre si e tomou o control outra facción relativamente máis moderada, co que se puideron renovar as transmisións. Pero desde hai xa algún tempo quen manda é unha filial siria de Al Qaida e a radio volve ter problemas.
Primeiro os yihadistas visitaron Radio Fresh FM para informar de que non se podían empregar voces femininas en antena. Era un problema, porque a maior parte dos seus locutores son mulleres, precisamente porque a emisora se pensou para promover o papel da muller. Raed, home práctico, atopou unha solución: gravar as voces das locutoras e emitilas a unha velocidade máis baixa para que soasen como voces de home (aínda que eu as oín e a verdade é que soan máis ben como unha psicofonía).
Os yihadistas volveron, esta vez para advertirlles de que a Deus non lle gustaba a música. Entón Raed deu a orde aos seus locutores de que non puxesen máis música pero que lesen as letras das cancións declamando exageradamente. Os yihadistas, que nin sequera pillaron a broma, tiveron que regresar para aclarar que a súa prohibición incluía a música e a letra. De paso, dixeron que tampouco querían que houbese noticias nin comentario político nin debates nin programas infantís nin nada.
Foi así como Radio Fresh FM empezou a emitir rebuznos e balidos, co razoamento de que talvez fose leste o son que puidese resultarlles máis agradable aos yihadistas. Nisto talvez demostraban unha certa candidez, porque nos sistemas totalitarios incluso a liberdade de expresión dos animais vese con suspicacia. Penso naquela manda de lobos que foi xulgada e condenada á morte na URSS por aullar himnos zaristas; ou naquel papagaio mártir, fusilado en 1935 en Atenas por berrar «¡Viva Venizelos!» e ao que F. L. Lucas dedicou un conmovedor poema fúnebre.
Canto durará Radio Fresh FM en antena, coas súas mulleres que falan como androides e as súas balidos de ovella, é difícil de predicir. Eu témome que pouco. Ao seu director, Raed, xa intentaron matalo cinco veces. A última o ametrallaron cando pasaba no seu coche. Unha bala esnaquizoulle a clavícula e outra lle perforou o pulmón. Estivo entre a vida e a morte, pero axiña que como se recuperou foise contar en antena que o médico lle dixo que, a un tipo cun nariz tan grande como a súa cun pulmón chegáballe dabondo para respirar. E entón mandou pór todo o día o son do grilo, o insecto que non soporta o silencio e que, cando todos calan ao seu redor, non cala.