18 horas de cola cara a Old Trafford

La Voz VIGO

BANCADA DE RÍO

M. MORALEJO

Os primeiros celtistas que querían reservar entradas para Manchester gardaron cola 18 horas

27 abr 2017 . Actualizado ás 09:51 h.

Para ser o primeiro na fila para reservar entrada para o Manchester-Celta foi preciso plantarse en Balaídos ás sete e media. Pero ás sete e media da tarde do martes. 18 horas antes do momento no que abrían os despachos de billetes para comezar a facer os trámites. Nese momento chegaron Moisés González e dous amigos. «Sabiamos que ía haber moita cola e que nós non nos iamos a quedar sen ela. Non nos gusta o sistema, pero somos o primeiros, así que os demais que arranxen», dicía cun sorriso pícara.

O certo é que a medida que avanzaba a mañá o malestar pola organización da venda e a larguísima cola que este propiciou ía gañando terreo. Pero a espera desenvolveuse igualmente nun ambiente festivo, de conversacións entre amigos nas que cabían tanto o Mourinho portugués ao que se vai enfrontar o equipo como o presidente e o seu pulso con Caballero. Non faltaron as tendas de campaña, as cadeiras, os cafés, as bebidas, os libros e xornais ou mesmo o sofá-cama. «Trouxémolo, pero o que se di durmir, pouco», comentaba o presidente de Irmandiños, Pablo Alonso.

Había quen defendía que sarna con gusto non pica, como Dani Iglesias , da Pena Natxo Insa. «O partido meréceo, esta é unha cola que se vai lembrar sempre. Eu estoumo pasando ben, só falta que nos montasen aquí un chiringuito», comentaba entre risos. Acompañado ata do can porque «isto é case un evento familiar», lembraba que os bares da zona estaban tamén «encantados» co despregamento do celtismo.

Non faltaban os que non ían por entradas para eles, como Ibane Arandia, celtista bilbaína residente en Vigo. «Veño collelas para a miña parella. Gustaríame ir tamén, pero hai outras prioridades como o coche, o piso e non podo. Pero estou contenta de que vaia el», dicía. Tampouco Teresa Rodríguez ía comprar para ela, pero no seu caso non se ía a quedar coas ganas porque n tiña ningún interese en ir a Manchester. «El veu ás sete e eu releveille para que se puidese ir traballar. Co Celta vai a todas partes e non se podía quedar sen gozar este partido. ¡Ti mira que cousas fanse polos fillos!», exclamaba. Cando se pecharon os despachos de billetes onte á noite, preto das 23.00, quedaban 200 entradas.

Faltaba algo máis dunha hora para a apertura dos despachos de billetes cando Berizzo comparecía ante os medios na previa do partido de hoxe. Preguntado pola que se estaba formando no municipal vigués, o técnico tamén se referiu ao asunto: «Paréceme unha cousa fantástica que a cidade se ilusione co que vén, algo extraordinario», valorou. E engadiu que agradece aos seus xogadores ter xerado ese clima. «É un partido histórico para gozalo e agradezo tamén á xente todo o esforzo que fai».

M. V. F.

Aproveitando a espera para comprar o billete

Ao ritmo de Despacito -«así é como pasan os minutos aquí», engadía tras tararear o refrán da canción-, con soño pero sen perder o sorriso, agardaba Melody Rubio a súa quenda desde as dez da noite. Iso valeulle estar na cabeza da fila. «Viñamos con medo de canta xente ía haber diante. Pensamos que igual había quen quedaba da cola de onte directamente para a de hoxe. Pero nós sen entrada non quedabamos», indicaba ao lado do seu marido.

Recoñecía a nova, de 27 anos, e ataviada con tumbonas, sacos de durmir e «unhas olivas», que o peor foi cando empezaba a facerse de día. «Xa levabamos moitas horas amais . Pero nese tempo aproveitamos para comprar os billetes, que pola noite había bastantes ofertas de voos», confesaba.

David García, de 16 anos, faltou a clase para poder pórse á cola. «Ía vir ao saír, pero ao ler nas redes que había xente desde o martes pola noite xa lle dixen á miña nai que non ía. Non lle fixo moita graza, o típico. Pero vai ser a miña primeira viaxe europea co Celta e a ocasión meréceo».

El tirou principalmente de lectura, mentres que outros, como Angélica González e os seus amigos, refuxiáronse sobre todo no café. «Ímonos turnando e ás once tivemos un pequeno vermú. A cousa estivo todo ou tempo bastante animada»

M. V. F.