«As dúas monxas cortaban o vento»

GALICIA

ÁNGEL MANUEL CASTRO

As relixiosas que sorprenderon pola súa velocidade e aerodinámica na bicicleta abandonan a Costa da Morte, tras realizar unha peregrinación de 4.000 quilómetros

27 jul 2017 . Actualizado ás 10:50 h.

A monxa que tanto está a dar que falar estes días e cuxo esmerado descenso en bicicleta polo Camiño a Fisterra e Muxía, propio dun ciclista do pelotón internacional, chegou mesmo aos telexornais, ten nome. Chámase Zofía e naceu en Polonia en 1956, co que debe andar polos 61 ou 62 anos, como sinala Ángel Manuel Castro, o hospitalero do albergue Bela Muxía, que a atendeu xunto a Halina, a súa compañeira de congregación e tamén de peregrinación coa que chegou ata Muxía o pasado día 18. Despois acabou a ruta, xunto á súa compañeira, en Fisterra.

De feito, o paso das relixiosas pola Costa da Morte xa se converteu en sensación antes mesmo de que a súa peripecia ciclista saltase ás pantallas.

De feito, o domingo 16, ás portas do restaurante O Cabral de Baíñas (Vimianzo) eran o centro de atracción e varios veciños, algúns deles de idade avanzada, esforzábanse por indicarlle ás irmás a posición do pobo sobre un mapa da ruta xacobea que traían consigo. Chamaba a atención a súa indumentaria, por suposto, e tamén o carácter xovial das relixiosas, que non paraban de sorrir, mesmo a gargalladas, e dar as grazas por todo, mesmo en moitos casos sen entender unha palabra do que lle dicían os seus interlocutores.

De feito, como asegura Ángel Manuel «non falaban nada de inglés nin de nada, solo a súa lingua», polo que só se puido entender con elas «gracias a uns peregrinos que había tamén desa zona, non sei se eran xustamente polacos ou búlgaros, que estiveron aquí e que se traducían uns aos outros». O hospitalero móstrase convencido de que a das imaxes é Zofía -polo menos é a súa bicicleta e o aspecto achégase máis ao seu que ao de Halina-, aínda que «calquera das dúas pedaleaba a Deus», sinala Castro.

As dúas relixiosas completaron en bicicleta os 4.000 quilómetros que separan Polonia da Costa da Morte, para o que empregaron algo menos de tres meses, algo que non sorprende a Castro.  «Este mesmo ano tiven un holandés de 70 anos, camiño de 71 que vén andando dende alá e fisicamente viña perfecto. Unicamente acusou algo o tema psicolóxico, porque ata chegar a España apenas hai peregrinos e a soidade afectoulle». Tamén nesta campaña recibiu a un avogado chegado a pé desde o seu Alemaña natal.

O que realmente sorprendeu é a súa destreza e velocidade na bici. Begoña Valdomar, hospitalera de Fisterra e presidenta da Asociación Amigos do Camiño, puido dar fe diso. «Eu -dice- xa coñecía o caso, pero indo para Herbón atopeinas ao pasar Brandomil. E as dúas monxas cortaban o vento. Non sabes as risas que nos botamos». As monxas estiveron logo na súa albergue, onde fixeron boas faragullas coa muller do urólogo do hospital, que tamén é polaca. «Non falaban -señala Begoña- máis que polaco, pero para elas todo eran risas. Son destes peregrinos, aínda que tamén o son todos en xeral, que che levantan o ánimo».

Zofía e Halina xa abandonaron a Costa da Morte e, aínda que os hospitaleros que as atenderon non poden aseguralo ao 100 %, creen que tamén realizarán o regreso ao seu país en bicicleta. Case nada. O seu particular estilo co manillar e a destreza e velocidade no manexo da bicicleta, que pouco ten que envexar aos grandes campións do pelotón, converteuse nun fenómeno viral. O vídeo no que se gravou a unha delas xa superou as 180.000 visitas en Youtube.