«O día que volvín subirme a un tren senteime e empecei a chorar»

Jorge Casanova
jorge casanova SANTIAGO / LA VOZ

GALICIA

As vítimas realizarán unha marcha desde a estación de tren de Santiago á praza do Obradoiro

24 jul 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Ata hai uns días, Ana non sabía se acudir á homenaxe de cada 24 de xullo: «Volves sempre cun sabor agridoce. Lembro a sorte que tiven, pero vives tamén a dor dos que perderon aos seus seres queridos... É moi duro». Ana Belén era a única viaxeira do Alvia relacionada con Angrois antes do sinistro: os seus pais son da parroquia e aínda viven preto: «Imos de cando en vez, pero cústame». Ana estivo un ano de baixa tras o accidente, pero, como a maioría das vítimas, ten feridas psicolóxicas que non acaba de curar. Segue a tratamento psicolóxico. E o seu marido tamén: «El viviuno doutro xeito, desde a estación, onde me agardaba cos nenos».

Aos poucos, Ana ha ir recuperando o soño. Necesita pastillas, pero polo menos xa non se esperta sobresaltada no medio da noite case nunca. Co tren, foi máis difícil: «Pedíamo o psicólogo, que fixese algunha viaxe. Un día fun ata Padrón. Un traxecto dun cuarto de hora. Pero en canto senteime, boteime a chorar». O chirrido das rodas, o asubío da máquina, a basculación dos vagóns: «Foi horrible». «A primeira vez que volvín a unha estación vía como a xente subía ao tren e preguntábame como o facían de forma tan despreocupada, sen reparar en que podían ter un accidente», lembra.

O día 24 de xullo do 2013, Ana Belén volvía de Alacante. Era unha viaxe que facía con frecuencia, porque traballaba alí. Ten poucos recordos do accidente. Perdeu o coñecemento. Espertou na escuridade: estaba enterrada entre maletas, pero podía respirar cunha certa comodidade: «Cando quixen moverme, non puiden. Foi unha sensación moi rara». O seguinte que lembra é o campo de Angrois e a uns familiares que viñan axudala. Xa pasaron catro anos e aínda lle treme un pouco a voz cando retoma o relato. O accidente tivo unha consecuencia positiva: Ana conseguiu un traslado a Galicia e pode estar todos os días coa súa familia. Iso foi o mellor. A peripecia política e xudicial non a axudou moito, aínda que é das que ve o futuro con esperanza e cre que finalmente haberá unha comisión de investigación. O peor, esa sensación de culpa que non se sostén en nada: «Cando vexo a esa xente que sofre tanto e que eu saín ben, non podo evitar sentirme así».

As homenaxes arrincan hoxe

As vítimas realizarán unha marcha desde a estación de tren de Santiago (11.00) á praza do Obradoiro, onde (11.30) lerán o manifesto «Queremos destapar a verdade e que se depuren todas as responsabilidades». Aseguran que comprometeron a súa participación representantes do PSOE, En Marea, AGE, BNG, Cidadáns e UPyD, pero non do PP. Ás 19.00 horas haberá unha concentración na ponte, visitarán a tráxica curva e tributarán unha homenaxe (19.30) no campo dá festa de Angrois.