O okupa dun edificio fronte aos xulgados coruñeses: «Non me vou salvo que me dean unha casa»
GALICIA
Arturo e a súa familia, que recibiron unha orde de desaloxo, residen desde fai dez anos nese inmoble
27 ene 2020 . Actualizado ás 20:20 h.Arturo e a súa familia residen desde fai dez anos nun vello edificio situado xusta fronte ao edificio dos Xulgados coruñeses. Xa que logo, apenas tivo que levantarse de cama e dar dez pasos para recoller a orde de desaloxo que lle obriga a abandonar xa o inmoble tras anos de preitos. Pero Arturo di que non ten onde ir. Nin como coidar á súa nai e ao seu irmán, ambos os enfermos. Así que advirte de que non se irá «mentres non me dean unha casa ou me axuden a conseguila».
Malvive xunto a dez membros da súa familia no número 8 da rúa Monforte, un edificio que se cae, con mantas e cartóns nas fiestras para que non entre o frío e a choiva. E sen auga, pois lla cortaron como medida de presión. «Temos que ir con garrafas á fonte da praza de Monforte», lamenta a esposa de Arturo. En canto á luz, mellor non preguntar de onde vén.
No barrio corre o rumor de que o construtor que comprou o edificio hai unha década tiña inquilinos, e que para forzar a súa marcha alugou un piso a Arturo, feito que este nega. Asegura que nun principio pagou o alugueiro, pero deixou de facelo cando o dono se despreocupó por arranxar os danos.
Desde que deixou de abonar a renda viu como a casa se desfacía aos poucos. «Un día cáesenos amais », teme Arturo, que pese ao estado do inmoble, prefire continuar aí porque a outra alternativa é irse baixo unha ponte coa súa familia, os seus fillos e os dun amigo que acolleu en casa porque non tiña un teito.
A súa esposa, que tamén está pachucha, lembra que nese edificio de cinco plantas só o seu marido está en condicións de traballar, «e iso que ten asma». Como ninguén o contrata nin o contratou na vida, a única fonte de ingresos que entra a esa casa é o que saca coa chatarra. E con iso, máis unhas axudas de Servizos Sociais, comen e vístense 11 persoas, das que catro son nenos de pouca idade.
Despois de numerosos requirimentos para que abandonen o inmoble, só falta que se dite a orde de desaloxo forzoso. «Non sabemos cando virá a policía a botarnos. Pero non o van a ter doado. Non nos poden deixar na rúa con catro nenos pequenos e dúas persoas maiores enfermas», di.