Chegan esta fin de semana ao Praia Club da Coruña convertidos nun fenómeno pop, dobrando a data e vendendo todo. Chámanse Taburete e están a arrasar
21 abr 2017 . Actualizado ás 20:52 h.A sorpresa saltou o verán pasado. O Náutico de San Vicente do Grove despachara en agosto todas as entradas dun grupo descoñecido chamado Taburete. Tratábase do grupo de Willy Bárcenas, fillo do extesorero do PP Luis Bárcenas. Acompañáballe nel Anchón Carreño, neto do expresidente da CEOE Gerardo Díaz Ferrán. Era, si, o grupo dos «fillos de». Tamén a banda que estaba a arrasar entre o público feminino. Lembraban fenómenos de histeria que hai tempo que non se daban no pop nacional.
Oito meses despois daquilo a febre non só continúa, senón que vai en aumento. «Non nos pomos teitos. Seguimos tendo cancións e temos fe nelas. É incrible. Hai dous anos cóntannos isto e non nolo creemos», explica Anchón. Móstrase encantado da vida. O mes pasado tocaban no WiZink Center de Madrid, o antigo Palacio dos Deportes. «Iamos facer un concerto para 7.000 persoas no formato ring. Pero vendemos 5.000 entradas en dúas horas. Temos pensado amplialo. E ao final enchémolo. Foi impresionante. Non me facía á idea de ser eu o que estaba arriba». Abaixo apoiábanos 16.000 fans.
Esta fin de semana están na Coruña. Agárdalles un dobrete. As entradas para a súa primeira data no Praia Club (mañá sábado) esgotáronse nun dicir amén. A segunda data, a de hoxe (22.30 horas, 20 euros), vai camiño diso. No momento de escribir estas liñas apenas quedaban un centenar de billetes á venda. Coñecen o significado da sala na cidade: «Vender dúas Praias seguidos é incrible. Estamos encantados».
A nova icona elegante
Superada a fase anecdótica, a Taburete inténtaselle colocar na cadea dos Homes G e O Canto do Tolo. A eles -que chancean dicindo que parece que xa teñan pasado de ser o grupo dos 'fillos de' ao grupo dos ricos»- non lles desagrada o símil: «Musicalmente, non nos parecemos nada aos Homes G. Pero no fenómeno de fans e de crear unha especie de forma de vida si que pode parecer. Tamén, ao Canto do Tolo. Oxalá cheguemos a iso. É o grupo de pop máis importante que houbo aquí. Ademais gústannos». E facer unha xira coa banda de David Summers como fixeron no seu día Dani Martín e os seus mozos? «Nós encantados. Estamos dispostos a todo».
A música de Taburete debuxa conexións con a rumba-pop de Estopa ou os boleros actualizados de Café Quijano. A todo iso se lle aplica un toque mexicano, outro de canalleo fiestero e unha caricia de melodía. É o que se pode atopar en Tres Tequilas (2015) e Dr. Charas (2016). E o que se amplifica nuns concertos que, aseguran, son «moito máis cañeros e rock que os discos». Neles desátanse as paixóns. «Hai moita histeria e moito karaoke colectivo -adianta Anchón-. A xente quere cantar todas as cancións».
O público nesas actuacións é maioritariamente feminino. «Nas estatísticas de Spotify vemos que temos unha porcentaxe dun 40% homes e un 60%, mulleres. Nos concertos, non. Pero os mozos que veñen son moi hooligans. Veñen pasarllo ben, borrachos e gozando moito. Gústanos moito ese publico tan tolo».
O éxito de Taburete vai acompañado, no entanto, dunha pléyade de detractores. Aquí si que hai maioría masculina. Para eles habilitaron unha zona hater na súa páxina web. «Ao final é unha cousa que está aí -reflexiona o músico-. O que dicimos é que escoiten a música sen prexuízos. Que non lles gusta? Pois ben. Pero hai críticas que van en plan me cago nas vosas familias ou nos vosos pais que xa están pasadas. Non lle prestamos demasiada atención. Ter haters é síntoma de que estás a triunfar».
Pois o están. E moito. Esta fin de semana volverana a demostrar. O reto agora é saber ata cando.