Dúo de mulleres para queimar roda

NARÓN

JOSE PARDO

Dúas naronesas, única parella feminina nun coche do Campionato Galego de ralis

17 jun 2017 . Actualizado ás 11:10 h.

No portelo traseiro, o seu Peugeot 206 GTI branco, con detalles en rosa e negro, será o único no Rali de Narón que lucirá dous nomes de muller: Ruth Ortega, aos mandos, e Andrea Fidalgo, como copiloto. Ambas as veciñas da localidade, serán o único dúo cento por cento feminino da cuarta cita do Campionato Galego de ralis de asfalto, no que se inscribiron un total 149 parellas. «Imos dar que falar, sexa para ben ou para mal. Sobre todo Ruth, porque é a única piloto», augura Andrea, de 23 anos, que no rali cantará as notas do mesmo xeito que outras nove mozas. Ás dúas gustaríalles que o dato non fose tan transcendente. «Ao final, coa listaxe na man, somos as únicas. Estamos moi orgullosas, por suposto, pero oxalá non fose así», subliña Ruth, de 22 anos, ao que engade o seu outra metade no habitáculo: «Queremos que se anime máis xente e que haxa máis parellas iguais para non ser o único equipo feminino. É o que desexamos, que as mozas non teñan medo e gocen tamén deste deporte, que se unan máis».

A pesar de que a súa presenza estivo en albas ata hai escasas semanas, con cambio de vehículo incluído, finalmente as naronesas puideron confirmar que estarán na liña de saída o vindeiro venres, diante do seu público. «Agora que xa puidemos probar o coche e os adestramentos han ir bastante ben, os nervios xúntanse e van a máis cada día. ¡É que non queda nada!», asegura Andrea. Pero, hai medo? «Non, non, hai que botarlle ganas e seguir adiante», engade. Iso si, «hai que verse o día do rali e que todo salga ben, sen ningún fallo», comenta Ruth. Para iso, tamén recibiron o apoio e os consellos desde o sector masculino. «Ao principio non sabiamos que opinarían, pero a verdade é que case todos nos están axudando. Levámonos unha grata sorpresa vendo a xente que nos anima», remarca a condutora. «Non nos están discriminando por ser mozas, senón todo o contrario, están a axudarnos con todo», apunta Andrea. Ningunha das dúas ten experiencia previa nun rali, así que se converterá na súa estrea, coa escuadra Scratch Fene

Gozar, aprender e acabar

«Queremos gozar, aprender e, sobre todo, acabar o rali. O demais xa chegará aos poucos. Non hai máis expectativas que esas. Parece pouco, pero para empezar, creo que chega», subliña a copiloto, algo que tamén leva na mente a súa compañeira: «Aínda non sei en que nivel estou nin o que me podo esixir ao volante».

Para unha ocasión así, nada mellor que os espectadores sexan os seus propios veciños: «Sabemos que, aínda que moitas estradas xa as coñezamos, é un rali moi complicado», adianta Ruth. Sexa como sexa, se o resultado é positivo, o que non faltará ao acabar será a botella de champaña, como auténticas campioas. «¡Seguro que haberá unha! E non a abriremos nós, estar a agardar con ela se cruzamos a meta. Para os que están connosco, será coma se chegásemos de primeiras», conclúe Andrea.

Miguel Ortega Sestayo chegou a ser piloto en numerosas probas do campionato autonómico e nacional. Agora será a terceira pata, a asistencia, do equipo que forman a súa filla, Ruth, e Andrea. Polo tanto, non foi de casualidade que a condutora empezase a correr karts aos tres anos, probase incluso o motocrós e agora lidere a única parella feminina do Rali de Narón. «Creo que o meu pai o está vivindo mesmo con máis intensidade que eu», comenta Ruth, cuxa afección ao mundo do motor sabía que algún día derivaría nun reto así. Unha conversación entre ela e o seu pai, que quería preparar un coche para o Campionato Galego, foi o punto de partida desta historia. O seguinte capítulo foi a copiloto, aínda que foi doado de atopar. Andrea empezou a ir aos ralis e tamén lle engancharon.

Dedicaron todo o domingo a adestrar. «Comunicámonos e sabemos entendernos á perfección dentro do coche. Mesmo nos unimos máis que fose. No canto de dous, somos unha», resalta Andrea, que tivo que aprender a interpretar o libro de ruta: «Ao principio custoume, porque cada un terá o seu xeito de mirar as anotacións, pero agora xa o comprendo á perfección».