«Se o día de mañá non me cabreo por non xogar, voume á miña casa e tómbome no sofá», asegura
26 abr 2017 . Actualizado ás 08:15 h.José Manuel Catalá (Villajoyosa, Alacante, 32 anos) foi parte da solución para rescatar ao Racing da crise. Tena sacouno da defensa para reforzar un medio campo que non ía. Agora, tras a chegada de Gonzalo e Rafa García, quedou sen sitio e tampouco puido retornar a unha defensa que rende a un bo nivel. Nas últimas xornadas tocoulle ver os partidos desde o banco. É un futbolista que foi profesional, asume a súa suplencia, aínda que lle doe. Asegura que cando deixe de enfadarse por non xogar, terá chegado a hora de deixalo.
-De ser a solución á suplencia. Como o leva?
-Cando chegou Tena considerou oportuno situarme no medio campo. Creo que axudei bastante ao equipo, o propio adestrador así mo transmitiu. Si que é certo que tras a chegada de Gonzalo e Rafa García, e unha vez que o equipo fixo os deberes e salvouse, o técnico optou por outros futbolistas para loitar polas prazas da Copa. Só queda resignarse e seguir adestrando, non está na miña man o poder xogar ou non.
-De protagonista a contar moi pouco?
-Este equipo estivo na merda durante todo o ano, xogándonos a vida e aí ves que contaban contigo. Da noite para o día, cando se logrou o obxectivo, sales do equipo. Só estou resignado, son moitos anos no fútbol e xa non me sorprende nada. Dígoo con total respecto aos meus compañeiros, cando eu xogaba, había outros que quedaban no banco e agora tócame a min. É lei de fútbol e hai que respectar. Con todo, claro que molesta. Se o día de mañá non me cabreo por non xogar, cóllome as maletas, voume á miña casa, tómbome no sofá e quedo aí. Só agardo que remate a liga canto antes e a desconectar.
-Tena deulle algunha explicación?
-Falei con Tena, aínda que son cousas entre el e eu. Un futbolista, cando xoga, non quere explicacións, e tampouco as esixe cando sucede o contrario. Si que nalgún sentido preguntas por que isto ou o outro. Teño 32 anos, no fútbol agárdome todo, e o míster decidiu acabar a liga con outro equipo ao que estaba a contar. Hai que aceptalo. Todos os xogadores deste persoal están capacitados para xogar e el é quen elixe. Ten un ano máis no Racing e é normal que queira contar coa xente que vai seguir aquí. Non hai nada que obxectar.
-Ofrecéronlle a renovación?
-Falamos, non foi moi serio, e no pouco que fixemos, tampouco se lles ve moito interese.
-Que análise fai desta tempada?
-Eu non quero facer de director deportivo, nin de presidente. Con todo, creo que a primeira equivocación grande foi os xogadores que se marcharon ao final da pasada tempada. Case gañamos a liga no noso grupo e durante moito tempo fomos o mellor equipo da categoría. Houbo xogadores que deberían de ter seguido custe o que custe e que hoxe en día son importantes nos clubs aos que se marcharon. Con eses dous ou tres xogadores claves, o Racing volvese a pelexar pola primeira posición. Optouse por cambiar o persoal e de adestrador. Púidose acertar ou non nas fichaxes que viñeron, eu aí non vou entrar. Hai xente deica que se foi e algúns tomáronllo coma se marchásese un Deus, aínda que eu non o penso. Ao final, o certo é que ningún dos que formamos este persoal demos o nivel, hai que deixar as cousas claras. Iso repercutiu en que o equipo se foi abaixo e cando estás nesa zona perigosa, é difícil xogar, por moito que se pense que somos xogadores con experiencia. Tes que facer outro fútbol ao que estas acostumado para sacar os puntos de onde sexa, xogando directo, renunciando ao teu estilo. Cando iso pasa, é complicado.
-Ao final endereitouse o rumbo.
-Na primeira volta, en casa eramos un auténtico desastre, pero na segunda o equipo xa transmitiu outras cousas, aínda que fose non funcionamos en todo o ano. Eu entendín perfectamente que a afección estivese farta e que rajara de nós.
-Houbo opcións a pelexar pola cuarta praza?
-Iso é unha bobada. Quen pensase en ir polo cuarto posto, despois do ano que fixemos, é que non entende de fútbol. É verdade que a vimos aí, aínda que había outros clubs, Valladolid B e Ponferradina, por diante. Nós vimos desde moi abaixo. Creo que a cuarta praza estará entre o Pontevedra e a Ponferradina, gustaríame que se metese o Pontevedra, xa que llo merece, realizou unha primeira volta excepcional.
-Para o Racing quedan tres partidos e a Copa está aí, ao alcance da man.
-Para min, o partido do sábado en Coruxo é unha final, xógasche a Copa. O de disputar esta competición pode parecer pouco, aínda que para min é unha motivación, xa que vimos de xogar co descenso. Non é un éxito, esta tempada só se pode tachar de decepcionante, por non dicir de fracaso, xa que o obxectivo do club e dos xogadores era outro, aínda que acabar entre os seis ou sete primeiros, si que sería algo positivo.
-Foi unha campaña rara?
-Repleta de adversidades, de caos. A morte do presi tamén foi moi duro. Todo afecta, aínda que non pode ser un escusa. Todo comezou mal desde o primeiro momento.
-O máis gratificante é o vestiario racinguista?
-Nunha tempada tan mala, o mellor deste club é o vestiario. Eu creo que se non é o mellor, foi un dos mellores nos que estiven. Neste aspecto póñolle un dez, hai xente que merece a pena tanto no deportivo como no humano.