Guía para comprar unha Smart TV

Máis grandes, máis delgadas, máis capaces… As teles cada vez son mellores. E máis baratas. Pero á hora de ir comprar unha nova, non resulta doado elixir. Hai un amplo abano de tamaños e prezos. Moitos eslóganes resultones e unha chea de siglas e xerga que adoita producir confusión no consumidor. LED, LCD, UHD, OLED, 4K, HDR… Que significan? Que é mellor? En definitiva, que diferenza hai entre os aparellos que ofrecen unha chea de prestacións por 500 euros e os que custan o mesmo que un coche? E para esta pregunta fundamental só hai unha resposta, moi galega: pouco e moito, todo depende do que queira adquirir o consumidor.

Fai falta renovar xa?

Na sociedade da información e da renovación tecnolóxica permanente todos os usuarios teñen o mesmo dilema: convenme comprar xa ou fai falta agardar? No caso dos televisores, os expertos sosteñen que se pode un expor unha renovación se non se fixo nos últimos dous anos. Hai varias razóns para esta afirmación. A primeira, a progresiva adaptación de novos estándares en resolución (4K) ou tamaño. A segunda, o progresivo abaratamento dos aparellos. E a terceira, a entrada en vía morta de tecnoloxías que non acabaron de callar no mercado, como as 3D TV ou as pantallas curvas.

Cómprome unha curva?

Cando irromperon nas tendas, parecían o non vai máis. Chegaron envolvidas nunha gran campaña publicitaria que as encumbró como as raíñas da inmersión. Pero ese efecto só se conseguía en condicións moi concretas. Téelas curvas, atractivas no formal, pero discutibles no rendemento, foron unha moda, unha aposta de grandes fabricantes como Samsung ou LG. Aínda ven nas tendas, pero están en retirada. E acabarán extinguíndose, convertidas en símbolos dunha era.

Cantas polgadas?

A primeira decisión é clara. O aparello a comprar será plano e rectangular. Pero, de que tamaño? Aí chega outro dilema. Os expertos teñen unha máxima, canto máis grande mellor, e á hora de escoller unha nova raíña do salón recomendan, se o peto o permite, empezar en 55 polgadas, unhas dimensións bastante considerables e que en certos fogares compactos poden parecer excesivas. Ou non?

A evolución tecnolóxica dos televisores vai en paralelo cun constante aumento de tamaño. Hai uns anos unha tele de 32 polgadas era enorme. E hoxe parecen pequenas cando as expoñen nas tendas. Por suposto, hai que comprobar que a distancia de visión sexa adecuada. E xa non hai unha única medida de distancia adecuada. Depende da resolución. Segundo unha fórmula que circula por Internet, se o aparello é HD, hai que situarse polo menos ao equivalente a tres veces a altura da tele. Se é 4K, máis preto. Hai outras ecuacións aínda máis complicadas que teñen en conta os ángulos de visión, pero quizais non sexan necesarias e chegue con aplicar o sentido común: ante a dúbida, a máis grande.

A resolución

1080p ou Full HD é o estándar de resolución vixente. A maior parte do contido que ofrecen as canles da TDT ou plataformas como Movistar +, Netflix ou Amazon ten esta calidade. Pero a estas alturas, co 4K (ten catro veces máis píxeles que o HD e, polo tanto, imaxes moito máis definidas) como novo estándar nun horizonte cada vez máis próximo, non parece unha decisión razoable adquirir un aparello que haxa que renovar pronto porque non está preparado para o futuro inmediato. Convén comprar unha tele 4K.

Sopa de siglas

Desaparecidos os famosos plasmas, a maior parte dos televisores do mercado son LED-LCD, que permite crear aparellos delgados e bastante baratos, mesmo con resolucións 4K. E hai unha tecnoloxía que irrompeu con forza nos últimos tempos, a OLED. Permite ofrecer negros máis profundos (quizais o factor máis fundamental na calidade de imaxe), mellores contrastes, sombras máis detalladas… Supón unha gran evolución, pero a cambio de prezos moito máis elevados, por amais dos mil euros. Se o consumidor llo pode permitir, notará a diferenza, pero quizais non lle valla a pena se non ten grandes pretensións. Hai teles 4K de 55 polgadas por 500 euros. E ven moi ben.

A batalla do HDR

Outra tecnoloxía de imaxe chamada a ser importante (e que é un paso máis aló do 4K) é o HDR. Ofrece máis cores, mellores cocientes de contraste e máis brillo. Supón unha gran mellora, pero tamén xerou unha batalla industrial que lembra a dos vídeos Beta e VHS (gañador indiscutible) e a dos discos Blu Ray contra os HD DVD. Os contendentes agora son Ultra HD Premium e Dolby Vision. E aínda non se pode adiviñar quen será o gañador, pero hai marcas, como LG, que probaron a integrar os dous.

O refresco e o contraste

Se uno mira con detalle as caixas e as follas de especificaciones dos televisores, un dos aspectos a ter en conta á hora de valorar unha compra é o refresco da imaxe. Neste caso, como no do tamaño, os expertos coinciden, canto máis, mellor. Tamén poñen unha barreira. Convén adquirir aparellos capaces de, polo menos, ofrecer unha taxa de refresco de 120 hercios.

Sobre o contraste, as revistas especializadas cuestionan as cifras ofrecidas polos fabricantes e consideran que fan o mesmo que os de coches cos datos de consumo de combustible. Non son reais. É mellor fiarse dos propios ollos. E dos oídos.

Que pasa co son?

O adelgazamento dos televisores hase traducido en problemas para os altofalantes que traen integrados. E iso provoca que o son non estea á altura da imaxe. Hai modelos e marcas mellores e peores, pero a solución máis efectiva pasa por rascarse o peto. Se o aparello de televisión sae máis barato, parte do diñeiro aforrado pode dedicarse á adquisición dunha barra de son, por algo menos de 100 euros hai modelos competentes.

Portos, portos, portos

A conectividad é un factor determinante á hora de comprar unha tele. Cantos máis portos HDMI teña o aparello, mellor. Barras de son, consolas, computadores e outros dispositivos necesítanos. Catro pode ser unha cifra razoable. E nunca sobra un porto USB, para conectar un teclado, un disco ríxido ou o que sexa necesario.

O sistema operativo conta

Case todas as teles que saen ao mercado son intelixentes. Para sacarlles todo o partido, hai que conectalas á Rede, por cable ou por wifi. As Smart veñen equipadas cun sistema operativo. Fabricantes como Samsung ou LG teñen un propio. Outras marcas apostan polo de Google, acabaremos comprando unha tele porque leva Android TV sen importarnos quen a fabricou?

Para non perderse na xerga

1. LCD-LED

A maior parte dos televisores que hai no mercado foron construídos con esta tecnoloxía, que permite fabricar paneis moi delgados, lograr consumos enerxéticos axustados e conseguir cores brillantes e negros moi profundos. LCD son as siglas de pantalla de cristal líquido. LED refírese ao sistema de retroiluminación dos píxeles que compoñen aquela.

2. OLED e QLED

Unha evolución tecnolóxica que permite ensamblar teles ultradelgadas e con moita mellor calidade de imaxe. Os diodos que utiliza para emitir luz son orgánicos e funcionan de forma autónoma e independente. Os aparellos OLED son moito máis caros. Unha alternativa similar é a da os televisores QLED, que abandeira Samsung.

3. 4K e 1080p

Estes números fan referencia á resolución da pantalla. Ata hai pouco o estándar para alta definición era 1080p. Agora os novos televisores adoitan equipar resolución 4K, con catro veces máis píxeles (unha resolución de 3.840 liñas horizontais por 2.160 liñas verticais), aínda que de momento apenas hai contido con esta calidade salvo en Netflix e algúns discos Blu-ray. Loce moito máis nas pantallas grandes.

4. HDR

A tecnoloxía de imaxe de Alto Rango Dinámico, complementaria á resolución 4K, permite ofrecer imaxes con máis cores, mellores detalles e máis brillo.

5. HDMI

Interfaz multimedia de alta definición, é o conector estándar para transmitir imaxe e son dixital entre un aparello de televisión e todo tipo de dispositivos. Equipa de serie protección anticopia.

6. 3D TV

Hai anos estas siglas eran un dos reclamos comerciais máis atractivos, pero hoxe en día xa non se fabrican teles 3D por falta de contido.

---

---

---